De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
Als de avond valt en het donker wordt, als dreigende wolken ons leven komen verstorenn als storm en onweer pijn en verdriet aanvoerenn dan zijn we klein en angstig.
Als ons levensbootje labiel wordt en dreigt te vergaan, als we voelen hoe de dood ons, als een tornado, uit het leven kan wegrukken, dan worden we angstig. Dan laat iedere wijsheid, alle technologie, het afweten.
Dan kunnen we alleen nog maar vertrouwen op U en op uw nooit aflatende nabijheid. Want zo wilt Gij voor ons zijn: als een Vader die zijn kind nooit in de steek zal laten, als een Redder die iedere storm weet te luwen, als een God die de dood overwint.
