De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
In de schoot van heel veel mensengroepen groeit nieuw leven. In alle anonimiteit, ondanks kille onverschilligheid rondom, gebeurt het toch maar weer dat mensen elkaar écht ontmoeten.
Ze delen met elkaar hun vragen en ervaringen, samen dragen ze elkaars hoop en zorg. Aan zoveel dingen is te voelen dat zij elkaar graag zien.
Gaandeweg groeit het besef - vaak aarzelend maar toch onloochenbaar - dat hier meer aanwezig is dan enkel maar mensenwerk.
In de schoot van al die mensengroepen ontluikt een wonder leven. Je mag het ‘Jezus’ noemen, als je dat wil, want het heeft met God te maken die reddend in mensen nabij komt.
Wie vol is van dit leven, houdt het niet voor zichzelf. Hij draagt het uit, aanstekelijk als vuur. Zo wordt vandaag God-die-redt geboren.
