De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen
Herinnering is het radicale weigeren te vergeten, is het taaie vechten tegen de verstrooiing van alleen maar hier en nu.
Is wat ooit aan jou gebeurde, wortel laten schieten in je diepste binnenste; puzzelstukken samenrapen van goede en minder goede ervaringen, en ze beklijven laten tot ze eigen vlees en bloed worden, tot ze kracht en richtsnoer zijn voor de weg van morgen.
Is het steeds opnieuw herhaald refrein van wie en wat je ooit gemaakt heeft tot de mens die je nu bent.
Is ook geworteld willen staan in het eindeloos verhaal van mensen die voor jou de weg hebben geëffend, en van die God die aan die weg zijn Naam heeft gegeven. Redding. Toekomst. Recht en vrede. Leven. Ondanks de dood. Voorbij de dood. Zo geraken we vol van hoop, zo wórden we volk van hoop.
