Je wandelt nooit alleen

   Op een nacht had een man een droom…
    Hij droomde dat hij langs het strand liep met de Heer.
    De lucht was gevuld met momenten uit zijn leven.
    Voor elk moment merkte hij twee paar voetstappen in het zand.
    Eén paar behoorde hem toe, het andere de Heer.
    Wanneer het laatste moment van zijn leven zich aan hem had vertoond,
    keek hij om naar de voetsporen in het zand.
    Hij merkte dat op een aantal momenten in zijn leven
    er slechts één voetspoor te vinden was
    en dat steeds op de extra moeilijke en harde momenten.
    Dat zat hem echt dwars, en hij vroeg de Heer:
    “Heer, Gij hebt gezegd dat, wanneer ik U volgde,
    Gij mij heel de weg zoudt vergezellen,
    maar ik bemerk dat gedurende de moeilijkste momenten in mijn leven
    er slechts één paar voetsporen te vinden is.
    Ik snap niet dat - wanneer ik U het meest nodig had - Gij mij alleen liet.”
    De Heer antwoordde:
    “Mijn lief kind, Ik hou van jou en zou jou nooit alleen laten.
    Tijdens die moeilijke momenten, waar je slechts één afdruk ziet,
    het was dan, dat Ik jou droeg.”