De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
We hebben dringend mensen nodig die geschiedenis maken, die zich niet laten meeslepen door feiten. Grootmoedige zielen in een wereld vol eigenbelang. Sterke geesten in een eeuw vol middelmatigheid.
Wij hebben dringend meer mensen nodig die zeggen: “Ik zal iets proberen te doen”, en minder mensen die zeggen: “Het is toch allemaal onmogelijk”. Meer mensen die samenwerken aan een project en minder die verzuren in alleen maar negatieve kritiek.
We hebben hoogdringend een heleboel handen nodig: weldoende handen om het pessimisme te verdrijven, handen die een vlammetje van recht en vrede aansteken dat de duisternis van haat en dood verjaagt.
