Nog maar enkele weken geleden waren we getuige van Jezus’ geboorte en hoe Hij als kind was. Vandaag, nog geen maand later, treedt Hij ons al tegemoet als een volwassen man. Dat gebeurt nog wel aarzelend, want Hij vindt dat zijn uur nog niet gekomen is, totdat midden in het gezelschap van een bruiloftsfeest zijn moeder naar voren treedt en tegen de omstanders zegt: ‘Alles wat Hij zegt, moet je doen’. Op deze 2de zondag door het jaar zijn wij de getuigen en omstanders tot wie gezegd wordt: ’Doe alles wat Hij je zegt’, opdat ook hier in ons midden zijn uur mag aanbreken en Hij kleur en warmte mag brengen in ons bestaan.
Een lied bij de schriftboodschap: Johannes 2, 1-12 De tekst met commentaar vind je achteraan in ‘Kerk & leven’ nr. 2
Kana Wat hebben wij toch meegemaakt, die dag in Kana, met de scharen die op de grote bruiloft waren en toen de wijn was opgeraakt:
hoe Jezus kalm en soeverein de kruiken vullen deed met water en hoe dat daaruit even later werd opgeschept als mooie wijn.
Wat wij toch hebben mogen zien: hoe hij daar stond, hoe al de dingen die dag door hem zo anders gingen en al zijn dagen nog nadien.
Want Kana was maar een begin. En alles wat hij met ons deelde, aan vreugde en armoe, vrees en weelde gaf hij een nieuwe, diepe zin:
dat hij de ziel is van het feest, dat hij de troost is na de tranen en hij de waarheid is in de wanen de rijkdom van de goede geest.
En zo is het maar doorgegaan, in stad en land, teken op teken, het klinkt nog steeds in onze streken: hij is het licht van ons bestaan.
