Als hoop doet leven, dan verricht geloof ook daadwerkelijk wonderen.
Wanneer mij ten gehore komt dat een wandelparcours werd uitgestippeld ter ondersteuning van Broederlijk Delen, is de keuze snel gemaakt. Ik doe mee – al was het maar om uit te testen hoe het met mijn lichamelijke conditie is gesteld, na mijn retraite.
Net een weekje terug uit het verre Polen - met drie weken vasten én sporten in deze veertigdagentijd - en de avond voor de wandeling stelt zuster Lea me tijdens de gemeenschapsviering in Sint-Gillis gerust dat ik nog kan aansluiten. Terwijl we mateloos genieten van een overheerlijke kom soep van Lieve en Stefan vertelt ze me over het initiatief. Blijkt dat het me vrij makkelijk zal lukken om me tussen één en twee te melden in het Bezinningscentrum Onze-Lieve-Vrouw van Gerechtigheid voor een 7,5 tot 10 km lange wandeling.
‘Als het soms regent en je de zon niet ziet, kun je er tegen, ’t hindert geen riet.
Laat het maar sausen, ha ha ha ha ha, wat er vandaag valt, valt morgen niet.’
Die woorden herinner ik me als zuster Lea en priester Marcel me verwelkomen voor aanvang van de wandeling: waterdichte wandelschoenen, handschoenen en muts en een al te opzichtige kanariegele poncho tegen aanhoudend mild neerdwarrelende regen bij 7° C maken deel uit van mijn oorlogsoutfit tegen dit Belgisch voorjaarsweer. Alleen gingen we ook bij regen en striemende sneeuw tussen elf en twaalf wandelen tijdens mijn verblijf in ’t Poolse Long Vita. Een video getuigt op Facebook. Dus ja - of liever nee - dit beetje regen hindert mij écht niet.
Uiteraard, mocht het zonnetje geschenen hebben, was de opkomst vermoedelijk nog groter geweest en zouden al die zonnetjes die we na de wandeling in de onthaalruimte ontmoeten nog méér gestraald hebben. Na de door Hilde Baccarne magistraal voorbereide wandeling mankeert een bonnetje voor een gratis drankje of hapje zijn effect niet en de ontvangstruimte wordt al gauw omgetoverd tot een hippe projectieruimte slash pop-upcafé en knusse praatbarak. De sfeer zit er goed in.
Het doet bijzonder veel deugd. Meerdere bekende gezichten uit Sint-Gillis lijken het te beamen. Bij dit weerzien van bekende vrijwilligers als Remi, Godelieve en Jeannine uit Ukkel kunnen we corona definitief achter ons laten – waarbij ondergetekende nu heel hard duimt dat deze uitspraak niet als een boemerang terug in zijn gezicht knalt … Laat het vandaag maar de calorietjes zijn van de overheerlijke huisgemaakte patisserie die mogen knallen.
Maar dan volgt het moment van de waarheid. Het documentaire filmpje van Broederlijk Delen focust op de problematiek van de lokale bevolking in Guatemala, die zich door een bananengigant als Chiquita en grote palmolieplantages bedreigd ziet in zijn waterbevoorrading, door omleiding van diverse waterlopen en waterbezoedeling van diverse oorsprong. Ergens in mijn langetermijngeheugen hangt de herinnering aan een reportage van Simon Reeve, die onkruidbestrijding met Round-Up in dergelijke plantages aankaartte. Dus ja, ergens kan ik het verdraaid goed vatten … Die banaan voor mijn ontbijt of yoghurt is misschien nog zo onschuldig niet . . .
Broederlijk Delen spreekt daarbij ook klare taal. In deze zo verdraaid hectische samenleving kan enig verschil een wereld van verschil maken. Broederlijk Delen heeft het over 25 %. Als een vierde van de bevolking voet bij stuk houdt én met de vinger wijst, kan dit signaal opgevangen worden door de gehele bevolking en kan verschil optreden. Tot welke groep reken jij je? Tot die 25%?
We hoeven er geen extreme ideeën of extremistische gedragingen op na te houden. Alleen volharding en doortastendheid kan leiden tot begrip en sympathie bij wie die mogelijk open staat voor verandering. Ga jij voor die bio- of fairtradebanaan, net zoals je voor lokaal en biologisch geteelde groenten en fruit kan gaan? Weet dat elke weloverwogen aankoop kan leiden tot verschil en een groeien in bewustwording. Als jij erin slaagt om doortastendheid uit te stralen in jouw keuzes kan jouw buur, neef of klasgenoot potentieel beïnvloed worden in zijn keuzepatroon en kan de steen aan het rollen gaan. Daar staat die 25 % voor. 25 % kritische massa, die bewust in het leven staat en als rolmodel voor anderen kan functioneren. Da’s vandaag de boodschap die Broederlijk Delen verspreiden en delen wil. Opdat verschil kan. Op die woorden keer ik huiswaarts.
Als de autosleutel in het contact draait en Klara door de luidsprekers schalt, geloof ik meer dan ooit in die boodschap en krijgt ze als het ware bevestiging vanop het Klarafestival. Stéphane Denève gaf als bisnummer met zijn Saint Louis Symphony Orchestra op het afsluitende concert op vrijdag niets minder dan de opzwepende ouverture tot Candide van Bernstein. En dan wens ik, in een kinderlijke onschuld, opnieuw te kunnen geloven in the best of all possible worlds, gewoon omdat enig ander alternatief mij niet zint - maar da’s uiteraard mijn keuze.
Vertelt u mij, wat is uw keuze?
Gaan we écht voor die ene banaan? Ik doe mee . . .
Doet u ook mee? Vandaag – en morgen – kan u Broederlijk Delen nog steeds steunen.
En als u me op de wandeling van volgend jaar de hand zou schudden met een knipoog naar deze getuigenis, dan zal ik het zijn die mag knipperen met de ogen, van emotie. Gewoon omdat het werkt.
Geloof me gerust: Geloof verricht wonderen – net zoals hoop doet leven.
Frank, BD-wandelaar Sint-Gillisgemeenschap
