Dit jaar vieren we op zondag het kerkelijk Feest van de opdracht van de ‘Heer’ in de tempel. De oude Simeon, een vroom man erkent in het kind dat door zijn ouders wordt binnengebracht, Jezus, de lang verwachte verlosser, de Christus, het Licht dat straalt voor de volkeren. En de hoogbejaarde weduwe Hanna dankt God en spreekt over het kind tot allen die de bevrijding van Jeruzalem verwachten.
De langverwachte Heer treedt zijn heiligdom binnen, zoals de profeet Maleachi had voorzegd.
Met Simeon en Hanna trekken ook wij vol vreugde en verlangen de Heer tegemoet, een kaarsje in de hand om het te ontsteken aan het ware Licht dat Hij voor ons en onze wereld is. Daarom wordt dit feest vanouds ‘Lichtmis’ genoemd.
De middeleeuwse afbeelding toont ons deze eeuwenoude traditie, waarbij speciaal de kinderen gezegend worden.
In de vieringen van dit weekend houden we een korte lichtmis-ritus.
Het kind, het leven dat je draagt
mag je aan God toewijden, want het is door Hem gegeven
Het leven dat je draagt, ook in de schoot van de gemeenschap,
mag je aan God opdragen, want het is bestemd om beeld van Hem te zijn.
Alle leven mag je aan God toewijden:
dan moet je nooit alleen de vreugde dragen,
noch de zorgen en de pijn die het leven met zich meebrengt.
Er is dan altijd iemand aan wie je af kan geven,
iemand die helpt dragen, iemand die je Licht is en die richting geeft.
Wijd het leven toe aan Hem die heet: Ik zal er zijn.
Want in het leven dat je draagt, wil Hij gebeuren.
Carlos Desoete
