Hoeveel hebben we nog te leren van onze meester Jezus?
Maak je één van de komende dagen eens extra tijd vrij om op een rustig moment en op een stille plek tot inkeer te komen aan de hand van deze bezinning bij de ikoon van de voetwassing? Weet je daarbij verbonden met alle anderen die dit ook zullen doen.
GEBED BIJ HET BEGIN
Hemelse Vader, in deze Goede Week, waarin we uw onmetelijke barmhartige liefde – ons in Jezus van Nazaret betoond – gedenken, wil ik wat extra tijd maken om mij tot U te keren, in mijn kleinheid én met mijn verlangen om van Jezus te leren mens zijn naar uw hart. Open daartoe mijn oren en mijn hart voor uw Woord in de Schriften.
EVANGELIELEZING
Jezus riep zijn twaalf leerlingen bij zich en zei:
‘Jullie weten dat de erkende leiders van de volken heerschappij voeren over hen, en dat hun grote mannen
hun gezag laten gelden. Maar zo is het onder jullie zeker niet. Wie daarentegen groot wil worden onder jullie, moet jullie dienaar zijn; wie onder jullie eerste wil zijn, moet slaaf van allen zijn. Want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.' (Marcus 10, 42-45)
Nadat Jezus bij het laatste avondmaal de voeten van zijn leerlingen gewassen had, als teken van zijn liefde tot het uiterste, zei Hij:
`Begrijpen jullie wat Ik gedaan heb? Jullie noemen Mij meester en Heer, en terecht, want dat ben Ik. Welnu, als Ik, jullie Heer en meester, jullie voeten heb gewassen, dan behoren jullie ook elkaar de voeten te wassen. Ik heb jullie het voorbeeld gegeven: je moet doen zoals Ik voor jullie heb gedaan’. (Johannes 13, 12-15)
In deze evangeliepassages, roept de Heer zijn leerlingen op om Hem te volgen in dienstbaarheid. Voor Jezus is er geen weg terug: Hij gaat door op de weg van de liefde ten einde toe. Hij zal trouw blijven, wat er ook gebeurt, ja tot de prijsgave van zijn leven op het kruis. Want zo wordt Gods naam verheerlijkt; zo wordt voor alle mensen duidelijk dat God van zijn kant één en al Liefde is.
Maar hoe zit het van onze kant uit?...
Want God laat ons, mensen, vrij in onze keuze, maar wij moeten wel een keuze maken: VOOR het verbond met de Heer en dus voor het ware leven, of TEGEN, dus los van God, en op onszelf gericht, de weg ten dode!
Hoe echt en doorleefd is ons geloof, dat wij met de mond belijden? Wat mag het ons kosten aan ‘overgave', aan 'zelf op de tweede of zelfs laatste plaats gaan staan'?
De icoon van de voetwassing roept ons op tot eenvoudige maar daadwerkelijke dienstbaarheid in het spoor van Jezus. Ze nodigt ons uit tot aanschouwen, opdat ze tot ons hart kan spreken en het openbreken voor Gods bevrijdende en herscheppende barmhartigheid. Bekijk de ikoon, lees een stukje, en laat jezelf bevragen…
+ Onze blik wordt getroffen door de verwonderde uitdrukking van de apostelen, die het gebaar van Jezus niet begrijpen. Zij bevragen elkaar, wenden hun ogen af, of laten het gebeuren zonder vragen te stellen…
Hoe vreemd en onbegrijpelijk blijft Jezus’ spreken en handelen ook vandaag nog voor ons en onze wereld. Dat is toch niet realistisch en haalbaar, denken we. We horen wel de verhalen, zondag na zondag in de schrift, maar laten we er ons ook door raken? of blijft het toch vooral bij praten over ons geloof, bij ja knikken zonder dat het echt ons leven verandert?
(even stil bezinnen bij deze woorden…)
“Bevrijd en verlos mij door uw genade, hoor mij aan en kom mij ter hulp.” (uit Psalm 71)
+ Petrus echter gaat verder en protesteert openlijk: “Nooit in der eeuwigheid zult U mij de voeten wassen.” De hinderpaal voor Petrus - hij toont het met zijn hand- is de manier van denken van onze wereld: het komt erop aan jezelf te realiseren en op te werken, op macht en aanzien komt het aan, en bezit is daar ook de weg naartoe… Petrus zit nog in dat denken vast, en is er nog niet aan toe in Jezus’ mentaliteit in te stappen. Hij ziet Jezus als de machtige meester, in wiens heerschappij hij als volgeling graag wil delen. Petrus kan dit gebaar van Jezus niet begrijpen, en zal later zijn meester zelfs verloochenen, om zichzelf te redden… Welke rol speelt aanzien, het voor het zeggen hebben over anderen, de grootste en eerste zijn, hebben en verwerven van bezit… in ons leven? In hoeverre laten wij ons meeslepen door wat de wereld belangrijk vindt? Wat mag ons geloof ons kosten?
(even stil bezinnen bij deze woorden…)
“Bevrijd en verlos mij door uw genade, hoor mij aan en kom mij ter hulp.” (uit Psalm 71)
+ In deze icoon vinden we ook de haan terug uit het passie-verhaal: “Nog vóór de haan kraait, zul je mij driemaal verloochenen” had Jezus, onderweg naar de Olijfberg, gezegd. Petrus had meteen gerepliceerd “Ook al moet ik samen met u sterven, ik zal U niet verloochenen.” In deze trant spraken alle leerlingen…
De haan herinnert er ons aan dat wij, zonder een echte bekering van heel ons wezen, op onze hoede moeten blijven voor alle illusie over onze goede bedoelingen. Hoe stevig staan wij in ons geloof, in onze keuze om dienend mens te zijn? Hoe gauw wordt ons engagement van liefde aangevochten? Hoe trouw zijn we aan wat we op ons hebben genomen?...
(even stil bezinnen bij deze woorden…)
“Bevrijd en verlos mij door uw genade, hoor mij aan en kom mij ter hulp.” (uit Psalm 71)
+ Hoewel Jezus hier een zeer nederig gebaar stelt, staat hij in deze icoon rechtop afgebeeld. Deze houding laat de geest van zijn onderricht zien. Jezus wil niet, zelfs niet voor zichzelf, wat Hij niet voor de mensen wil: geen vernedering, geen onderdrukking, geen onmenselijkheid voor wie dan ook. De vreugde van God is de mens die opstaat, tot zijn recht komt. Nederige dienstbaarheid is de vrije keuze van wie zich klein wil maken, opdat anderen groter en meer mens kunnen worden…
Helpen wij medemensen tot hun recht komen: geven wij aan wie in de ogen van onze wereld klein en minder –niet van tel- is, de nodige kansen om te groeien? Hoe is het met ons respect en onze waardering voor hen die maar ‘simpel’ zijn, voor hen die in onze dienst werken? Hoever gaat de zorg voor vreemdelingen in ons midden, mensen op de vlucht, de armen uit het zuiden? Wat hebben we voor hen over?
(even stil bezinnen bij deze woorden…)
“Bevrijd en verlos mij door uw genade, hoor mij aan en kom mij ter hulp.” (uit Psalm 71)
+ Laat ik Jezus mijn voeten wassen? Mag Hij mij reinigen en genezen van het kwaad dat aan mijn leven kleeft, van al wat het beeld van God in mij verduistert en doet vervagen: de keren dat ik God in mijn dienst wil stellen, hem verkleinen naar mijn beeld: ‘Mijn God, doe wat ik je vraag, help mijn om mijn plannen ter realiseren’… de keren dat ik mezelf tot God maak, enkel mijn eigen belang zie, en mijn medemens daarvoor gebruik…
Durf ik me klein maken voor de Heer en voor de anderen, mijn fouten eerlijk toegeven? Of heb ik al te vlug een uitleg en een verontschuldiging klaar? En ben ik bereid om, voor zover het in mijn mogelijkheden ligt, goed te maken wat zonde was?
(even stil bezinnen bij deze woorden…)
“Bevrijd en verlos mij door uw genade, hoor mij aan en kom mij ter hulp.” (uit Psalm 71)
SCHULD BEKENNEN EN GOD OM VERGEVING VRAGEN
Vader, ik erken, en beken dat ik gezondigd heb.
Ik heb wat stuk gemaakt in de band tussen U en mij, en tussen mij en mijn medemensen.
Ik vraag U om vergeving, en wil vergeven aan hen die mij tekort deden.
Ik geloof en vertrouw erop, Vader, dat U er bent en met open armen op mij wacht.
Bij U mag ik er zijn zoals ik ben, met wat ik kan, met mijn grenzen ,met mijn lukken en mijn falen;
zo houdt U van mij.
Vergeef mij, Vader, mijn kwaad, doe mij opstaan en herleven door uw Liefde.
En bidden we dan voor onszelf en onze medemensen:
God van het verbond, God van Jezus Christus, wie zijn wij, dat U ons telkens nieuwe kansen geeft, dat U in ons blijft geloven ook als wij in zelfgenoegzaamheid onze eigen weg zijn gaan?
Wie zijn wij, dat U al genoegen neemt met een eerste stap van berouw,
en het voornemen om anders te leven?
Uw geliefde kinderen zijn wij, en U wilt dat wij gelukkig leven.
Wees genadig voor wie er U berouwvol om vraagt.
En geef aan allen nieuwe kracht en moed om op te staan uit en tegen alle kwaad,
in de kracht van Jezus Christus, onze Redder en Heer.
EEN LIED TOT SLOT
Zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn ééngeboren Zoon heeft gezonden,
opdat wij allen zouden leven en nooit verloren gaan.
Hierin bestaat de liefde: niet dat wij God het eerst hebben bemind,
maar wèl, dat Hij zijn Liefde deelde: zijn Zoon zond om de wereld te verzoenen.
Zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn ééngeboren Zoon heeft gezonden,
opdat wij allen zouden leven en nooit verloren gaan.
Als iemand durfde zeggen: ‘God heb ik lief, maar neen, mijn broeder niet!’
Hij zou Gods groot gebod miskennen: wie God bemint, beminne ook zijn broeder.
Zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn ééngeboren Zoon heeft gezonden,
opdat wij allen zouden leven en nooit verloren gaan.
