2020 was voor vele mensen een jaar om snel te vergeten… Zo ook voor mijn man Hugo en mijzelf. Het is wel leuk om eens wat meer tijd te hebben voor elkaar als koppel maar… er was ook veel gemis! Toch was het niet allemaal kommer en kwel, want wij kregen er twee kleinkinderen bij! Op 12 maart werd bij zoon Sander Louise geboren, een zusje voor de net twee geworden Lilly. We hebben de baby niet kunnen zien, want de eerste lockdown was net ingezet en wij mochten de kraamkliniek niet meer binnen. Op 18 augustus zag Elias het levenslicht, een broertje voor de bijna driejarige Isaac. Mama Evi en papa Filip zijn in de wolken. We zagen heel af en toe de kleinkinderen eens op een wandeling… maar nooit alle vier samen en steeds op nodige afstand van elkaar.
De kerstdagen brachten wij door met ons twee… Op woensdag 30 december was ik in de namiddag op post in onze parochiekerk Sint-Pieter in Jette om bezoekers te verwelkomen. Opeens kwam Hugo de kerk binnen. Dat was een leuke onaangekondigde verrassing. Maar nog groter was mijn verbazing toen ik achter Hugo zoon en dochter zag binnenkomen met hun kindjes. Er zijn geen woorden voor wat toen door me heen ging. Het was een zeer emotioneel moment. Voor het eerst waren wij samen met onze vier kleinkinderen…
Lilly en Isaac waren overgelukkig elkaar terug te zien. Zij konden het altijd al goed met elkaar vinden en nu hadden ze elkaar lang niet meer gezien! Ze gaven elkaar de hand en hebben die niet meer gelost. Wel twintig keer zijn ze de kerk rondgegaan. Met grote ogen vol verwondering keken ze naar de herders die muziek maken, naar het weggelopen schaapje dat zich al naast de kribbe had neergevleid, naar de trotse koningen die op reglementaire afstand van elkaar hun geschenken naar Jezus brengen… We staken samen twee kaarsjes aan bij de stal en de kinderen mochten elk een bijdrage leveren aan de offerblok. Lilly keek heel verbaasd naar deze ‘grote spaarpot’ … zo één heeft Lilly niet! Isaac richt zijn wijsvinger naar een deurtje achteraan in de kerk. Lilly: ‘Daar mogen wij niet binnen gaan, Isaac, door de coronabeestjes…’ Isaac: ‘Het is toe zoals het huisje van bompa en bobonne.’ Ik hoop maar, lieve kinderen, dat bobonne haar huisje snel weer open mag! En die dag komt… dat weet ik zeker! Dochter Evi vertelde me later dat Isaac bij zijn thuiskomst aan zijn papa vroeg: ‘Gaan we nog eens naar de kerk van bobonne?’ … Hartverwarmend. Zij verlieten de kerk hand in hand, hoopvol 2021 tegemoet!
