Er zijn vele soorten stormen: stormen waarbij we onze spullen die buiten staan naar binnen halen of verankeren en waarbij we thuis angstig wachten tot onze geliefden onderweg veilig en wel weer thuis zijn.
Maar ook in ons leven kunnen stormen woeden. Ze doen ons beseffen dat het leven allesbehalve maakbaar is, maar dat het ons vaak overkomt. Waar hou je je dan aan vast?
De leerlingen van Jezus in het evangelieverhaal én in de eerste christengemeenschappen belanden in een dergelijke storm. Waar is hun geloof en vertrouwen dat de Heer bij hen is en hen behoedt en redt uit de verlorenheid?
En waar is ons geloof en vertrouwen in deze moeilijke tijd?
Suggesties voor de huisliturgie
Zondag na zondag roept de Heer Jezus ons bijeen, en komen we samen rond Hem in de zondasviering… Waarom eigenlijk? Kunnen we het leven niet aan zonder Hem?
Als alles goed gaat, redden we het wel. Maar soms kan het gaan stormen in ons leven; er overkomt ons iets dat levensbedreigend is: erge ziekte, het verlies van wie ons het liefst was, onverwacht verlies van werk... problemen bij de kinderen… De grond zinkt dan weg onder onze voeten, angst slaat ons om het hart... Waaraan, aan wie klampen we ons dan vast?
"Heer, bent U er wel? Raakt het U niet dat wij vergaan?" roepen de leerlingen midden in de storm.
De Heer zelf nodigt jou en mij telkens weer uit rond de tafel, opdat we, als enkeling én als kerkgemeenschap, zouden groeien in vertrouwen dat Hij er is, altijd: sterker dan al het kwaad dat ons kan bedreigen...
EEN LIED - GEBED VAN VERTROUWEN
Hij die gesproken heeft een woord dat gaat,
een tocht door de woestijn, een weg ten leven,
een spoor van licht dat als een handschrift staat
tegen de zwartste hemel aangeschreven:
Hij schept ons hier een nieuwe dageraad,
Hij roept ons aan, “ik zal jou niet begeven”.
Hij die ons in zijn dienstwerk heeft gewild,
die het gewaagd heeft onze hand te vragen;
die ons uit angst en doem heeft weggetild
en ons tot hier op handen heeft gedragen;
Hij die verlangen wekt, verlangen stilt –
vrees niet, Hij gaat met ons, een weg van dagen.
“Van U is deze wereld, deze tijd,
Gij hebt uw stem tot op vandaag doen klinken.
Uw Naam is hartstocht voor gerechtigheid,
uw Woord de bron waaruit wij willen drinken.
Gij die tot hiertoe onze toekomst zijt –
dat wij niet in vertwijfeling verzinken.
WOORD BIJ HET EVANGELIE
Bijna niets in het leven werkt zo verlammend als angst.
Onder de druk van angst smelt alle veerkracht en geestdrift weg.
Straks horen wij het verhaal over het stillen van de storm,
het verhaal over Jezus als slapende roerganger
en over leerlingen die het gevoel hebben er alleen voor te staan.
Zeer herkenbaar in tijden van angst.
En dan klinkt het: “Waarom zijn jullie zo bang?
Hoe is het mogelijk dat jullie nog geen geloof bezitten?”
Misschien omdat we de deur van ons hart op slot en grendel houden…
Bij Marcus 4, 35-41
De lezingen en het verloop van de weekendviering vind je op het LEZINGENblad.
De lezingen mét commentaar van Isabelle Desmidt vind je op p. 18 in Kerk&Leven nr. 24 van 16 juni 2021.
VOORBEDEN
Eeuwige, God van mensen, in het vertrouwen dat U altijd met ons begaan bent, bidden wij:
+ voor allen die in het leven harde slagen te verduren krijgen door ziekte, het verlies van een geliefde, zware tegenslag...;
dat zij in medemensen Gods bemoedigende en rustgevende nabijheid ervaren...
+ Voor de vele mensen die al hun zekerheden zijn kwijtgeraakt, getroffen als ze zijn door corona, of natuurgeweld, of door aanhoudende oorlog en terreur…
en voor de vele vluchtelingen in ons land, en overal in de wereld;
dat ze - de storm voorbij - weer voet aan de grond krijgen, een nieuwe thuis vinden en ook nieuw vertrouwen in het leven en in hun medemensen…
+ Voor de kerkgemeenschappen, in onze stad en overal: klein geworden, kwetsbaar en worstelend met tegenwind; voor kleingelovigen - ook wij - die ons angstig afvragen wat de toekomst zal zijn van onze kerk en onze samenleving;
dat wij, op Jezus' Woord, de tocht naar de overkant – de nieuwe toekomst -in vertrouwen blijven wagen,
dat de Heer ons ervoor behoede dat we zouden terugvluchten naar de schijnveiligheid van het verleden...
+ Noem voor God de namen van mensen uit jouw omgeving van wie je weet dat ze het nu heel moeilijk hebben, en vraag Hem om zijn bijzondere zorg en nabijheid…
Heer God, help ons geloven in uw blijvende aanwezigheid.
Kom bij ons aan boord in ons leven en doe ons geloven in de overkant.
Wij willen met U op weg gaan, het oude verlaten, en het nieuwe met vertrouwen tegemoet treden,
want U bent God van belofte en trouw.
Wees met ons, in voor- en tegenspoed. Dan kunnen wij, door U gedragen, ook elkaar nabij zijn,
in Jezus’ naam. Amen.
TOT SLOT
Mensen zijn in paniek.
Het woelt en stormt, het is donker.
Men raakt het ritme kwijt,
het uitzicht en de hoop heelhuids erdoor te komen.
Stuurloos, wanhopig, uitzichtloos.
Men roept: ‘Wij vergaan!’
Men zegt bitter in zijn binnenste:
‘God, doet het U dan niets dat wij eraan gaan?’
Men wordt gespannen, overspannen;
men wordt moe, het moe,
zo oneindig levensmoe
en bitter.
En toch is Hij er:
"Waarom panikeren?" vraagt Hij,
"Je komt erdoor!
Kleingelovige mensen!
Ik ben bij jou!”
Het wordt kalm.
De storm gaat liggen.
Het wordt weer helder
in de situatie,
in zichzelf,
in elkaar.
Men vindt elkaar
in éénzelfde geloof en aanpak.
De storm.
Men leert opnieuw te leven,
realistisch en met hoop en groot vertrouwen.
De zon komt er weer door.
De mens komt er weer door.
