“We zijn al bijna 2 uur onderweg. Wat is het snel gegaan. Heel leuk! We gaan toch nog even door?“ klonk het na stopplaats 5.
“En we hebben zoveel gedeeld!”
Op elke stopplaats nodigde een affiche van Broederlijk Delen ons uit voor een opdracht. Al spelend en vertellend maakten we kennis met Christopher uit Congo, met het 60-jarige Broederlijk Delen, met Jezus onderweg naar Golgota…
“Welke affiche vinden jullie de mooiste? “
“40 dagen -broederlijk DELEN- vasten. Tegen de honger in de wereld. (1961)”
“Waarom?” “Dat is toch wat Jezus deed: brood breken en delen.”
Een betere aanloop naar Witte Donderdag kan ik me moeilijk indenken.
Ja, die laatste avond ging Jezus met zijn vrienden aan tafel… Maar eerst heeft hij hen de voeten gewassen. Neen, dat verhaal kenden ze niet. En wat betekent het voor ons?
“Als Jezus dat doet, vraagt Hij ons om datzelfde te doen.”
“Goed zijn voor elkaar.” Zoals de barmhartige Samaritaan.
“Delen.”
Goed zijn, delen… we willen het wel, maar als ’t er op aan komt, kiezen we toch liever voor ‘ik eerst’. Als je broer of zus met hetzelfde speelgoed wil spelen als jij… Wat doe je? Ze bekennen eerlijk… met een tikkeltje pijn.
We hebben genoten, heel veel gedeeld… gezien, gehoord, gelezen, verteld.
We deelden de wandelroute, wafels en water…
We deelden ons zoeken en vinden, vragen en antwoorden... tot ieder alles netjes ingevuld had.
De tocht liep bijzonder goed, langs mooie hoekjes, straten vol verrassingen, zoveel om te ontdekken… onder een stralende hemel, zonder regen en wind. Daar heeft Pater Walbert voor gezorgd.
En al die mensen achter de ramen deelden mee. Dankjewel Jeanne in de Tweesteenwegenstraat nr 16, dank directie van het Kinderdagverblijf en Zoniënzorg in de Wahalaan, dankjewel Lieven en mevrouw Vermote in de L. Vercauterenlaan 17,dank Patrick & Anne in de Dorpelingenstraat 40 en Annelies op nr. 90.
“Wat doen we? Op de routebeschrijving lezen we: Smal straatje tussen nr. 15 en nr. 59 in volgen tot de parking achter de kerk, of nemen we de kortere weg naar de kerk = stopplaats 6.”
“Laten we de korte weg nemen.”
Op het plein voor de kerk zijn de groepjes van Elise en Patrick al met de eindopdracht bezig.
Mijn 3 gasten blijven graag nog wat langer zitten (bidden) in de kerk. Ik word er stil van. Wat willen ze Jezus vertellen? Misschien willen ze alleen maar bij Hem zijn, zoals die andere mensen in de kerk. Naar Jezus kijken. Luisteren. Bidden… zoals Jezus die zijn leerlingen vraagt om mee te bidden.
Het was een wondere tocht: 6 letters, bij elke stopplaats 1, nog 4 letters voor de opdrachten tussendoor brengen ons bij de eindopdracht. Het woord dat we zochten houden we nog even geheim tot de jongens en meisjes die er niet bij konden zijn, hun opdrachtenboekje hebben ingevuld. Jammer voor elk van hen, want de tocht hebben ze echt gemist. Goede moed!
Zr. Lea
