Je had er bij moeten zijn op zaterdagnamiddag 4 juni om het te ervaren.
De Brusselse Kerk heeft het voorbije werkjaar voluit ingezet op de oproep van paus Franciscus om te bidden rond en na te denken over de vraag hoe de kerk meer synodaal kan worden. Alleen al in Brussel hebben meer dan 3000 mensen deze oproep beantwoord, wat resulteerde in 600 verslagen, die allemaal, één voor één, aandachtig gelezen werden door de medewerkers van onze hulpbisschop Jean Kockerols.
Deze 4de juni, dag voor het feest van Pinksteren, werden al deze mensen uitgenodigd in de basiliek van Koekelberg voor een slotevent-zendingsviering. Gedreven door het motto ‘Durf! Osez! Dare!’ kwamen uit alle kanten van Brussel groepjes medechristenen – samengeroepen door de Heilige Geest- via 9 verschillende wandelroutes naar de Basiliek.
Letterlijk samen op weg (wat syn-odos betekent).
Na een muzikaal onthaal bij een drankje en een snack in het Elisabethpark, trokken ze allen samen verder naar de basiliek, waar onze aartsbisschop kardinaal Jozef De Kesel hen opwachtte.
Het werd voor de ruim 1300 mee-vierders één groot feest van gebed, muziek en dans.
Het synodeteam had een samenvatting gemaakt van de talrijke antwoorden die waren binnengekomen. Ze werd -opgedeeld in 7 thema’s- kort voorgesteld door 6 jonge mensen in drie talen: Nederlands, Frans en Engels. Daartussenin zongen we in wel 7 verschillende talen enthousiast onze vreugde en ons geloof uit. Vanuit de Latijns-Amerikaanse gemeenschap uit Brussel centrum kregen we een Boliviaanse dans te zien waarin gedankt werd om de vruchten van de aarde. Zes zangers en zangeressen uit de Filipijnse gemeenschap uit Vorst zongen een prachtig bezinnend lied. Een Nederlandstalige jonge man uit Ganshoren, pastoraal jeugdwerker, had een lied gemaakt over de synodale weg vanuit het standpunt van jongeren, en bracht het met zijn gitaar in verschillende talen.
En een grote groep kinderen van de catechese van de Portugese gemeenschap uit Sint Gillis zong een vrolijk lied waarbij gewuifd werd met vele vlaggetjes… Feestelijk, begeesterend…
Onze aartsbisschop deed naar het einde toe een bemoedigende en uitdagende oproep aal alle aanwezigen om onze zending als Kerk in de stad van vandaag te herontdekken en te durven getuigen -in woord en praktijk- van Gods grote liefde voor alle mensen.
Zoals verteld in het Pinksterverhaal waren mensen van velerlei herkomst, taal en cultuur hier bijeen, van harte verbonden in het éne geloof van hun doopsel, en bezield met de liefdeskracht die Hij aan zijn leerlingen doorgaf en ook nu blijft doorgeven.
Iemand zei: “als de Geest vandaag ergens zeker wil zijn, dan zal het wel hier in Brussel zijn, in de veelkleurige verzamelde gemeenschap van onze stad”.
Ja, ik ben blij dat ik er bij was, die namiddag: het deed deugd!
Een iets trof mij nog bijzonder:
Heel deze viering was in handen van ‘leken’ – vrouwen en mannen, jongeren en ouderen; Enkel onze kardinaal en zijn diaken droegen liturgische gewaden; hulpbisschop Jean en de vele aanwezige priesters zaten gewoon in de menigte. Dat maakt me blij en hoopvol voor de Kerk: het was alvast een duidelijk teken van het allen samen op weg zijn, als zussen en broers van elkaar; een eerste vrucht van het anders samen kerk willen zijn, en hoopvol voor de toekomst.
Pastor Jan
Echo zendingsviering DURF! OSEZ! van 4 juni
Bij mijn aankomst aan het ontmoetingspunt in Simonis was er muzikale animatie. Het was echt een samenkomen van mensen van alle rassen en talen. Er was vreugde, van de hele kleinste tot de oudste aanwezige. Wel 1000 personen.
Ik hoorde verschillende talen spreken. Ik zei in mijn binnenste: “Dat zal de werking van de Heilige Geest zijn…” En ook, er was vrede. Dit is toch een mooi teken dat er vrede kan zijn in de wereld. Dat zou heel fijn kunnen zijn, als dit overal mogelijk wordt.
Bij de intrede in de basiliek werden we onthaald door een koor. Zeer fijn. Liederen in alle talen. Op een groot scherm konden we tekst volgen.
Kardinaal De Kesel startte de viering met een bemoedigend openingswoord. Daarna kregen we uitleg over de overlegmomenten in de fasen 1, 2 en 3, met telkens een onderbreking met zang, een Portugees kinderkoor, dans uitgevoerd door de Colombianen uit dankbaarheid voor de vruchten van de aarde, en een Filipijnse zangeres.
En tot slot een lezing uit het Evangelie, de geloofsbelijdenis en het Onze Vader.
Ik had het gevoel dat men geluisterd heeft.
Uiteindelijk zijn wij allemaal missionarissen.
Remi Degyter
Synodale vergadering in Mechelen
Synodale bijeenkomst aartsbisdom Mechelen-Brussel
Met veruit het hoogst aantal Nederlandstalige inzending in het vicariaat Brussel werden wij afgevaardigd: Ann De Vos en ikzelf. We hoefden ons verslag niet te brengen, maar mochten luisteren naar getuigenissen van anderen, uit andere sectoren. Pareltjes. Vruchten van de Geest, hartverwarmend.
Daarna gingen we in deelgroepen om te luisteren naar dat prachtige fragment van Paulus aan de christenen van Filippi 2, 1-11, de bekende Christushymne, voorafgaan door een niet onbelangrijk stukje over het samen op weg zijn. Gebedsstilte en uitwisseling in tweetalige gespreksgroepjes.
Met een begeesterend dankwoord nodigde kardinaal De Kesel uit om de weg verder te gaan. Dat benadrukte hij nogmaals in de eucharistieviering aan het einde van de namiddag.
Het proces houdt daarmee niet op.
Het is een continue reis naar een meer synodale, meer luisterende, meer missionaire Kerk, die zal doorgaan tot de synode van oktober 2023 en tot lang daarna.
Laten we de culinaire ontmoetingsmomenten ook niet vergeten: agapè-maaltijd, koffie met iets zoet tussendoor en een drankje tot slot. Een namiddag om van te snoepen en lang na te pinksteren…
We zetten de weg samen verder. En daar kan ook jij bij zijn.
Op 9 oktober wordt in de Basiliek van Koekelberg
een bijeenkomst georganiseerd voor het hele aartsbisdom om het proces een volgende impuls te geven. Noteer deze datum meteen in je agenda.
Zr. Lea
