Op dinsdag 22 juni was het dan eindelijk zover: de lang geplande avond rond evangelist Marcus kon eindelijk plaatsvinden in het Gemeenschapscentrum ‘Den Dam’ in Oudergem. De twintig ingeschrevenen kwamen goed op tijd toe en respecteerden de veiligheidsvoorschriften.
Op zijn gebruikelijke, ‘aansprekelijke’ manier trok begeleider Luc Devisscher de avond op gang: het ging om de schrijver van het tweede evangelie in onze Bijbel, eigenlijk het kortste en het oudste evangelie, aan ons voor te stellen. Luc nam ons meteen mee naar de kern van de boodschap: het slot: 16, 8. En dan wel het echte slot van de schrijver, en niet de nadien toegevoegde verzen 16, 9-20. Het evangelie eindigt eigenlijk met de vrouwen die het graf leeg vonden en er niemand iets over zegden, want ze waren bang. De boodschap voor de lezer is dus: ‘Ga terug naar het begin, en herlees het evangelieverhaal zodat je uiteindelijke niet meer bang zal zijn en kan getuigen dat Jezus leeft’. Ja, het is zeer goed verstaanbaar dat men er in latere tijden een ander slot heeft aangebreid, omdat Marcus eindigt met een open einde; dat lijkt ook geen positief einde!
Schrijver Marcus leefde in een tijd van vervolging. Hij heeft in Rome verbleven en heeft er zeker Petrus gekend. De exegeten zijn het er nu over eens dat het laatste stuk van de inscriptie bij de start van het evangelie ‘Goede boodschap van Jezus Christus, zoon van God' wellicht niet van de auteur is, maar later is toegevoegd. De kernvraag voor Marcus was immers: ‘we belijden dat Jezus de Messias is, maar is Hij ook de Zoon van God?’
Zo is heel het evangelie ook één groot ‘op-weg-gaan’: Van de woestijn naar Jeruzalem, naar het graf. De herhalingen in de verhaallijn zijn van enorm belang, als het ware om er de nadruk op te leggen. Ook in de wonderverhalen komen vaak dezelfde thema's terug. De bedoeling is dat het geheim van Jezus, de ontdekking wie Hij echt is, met stukjes en brokjes wordt ontsluierd. En toch blijft er steeds dat merkwaardig spreekverbod.
De tweede sleutel om Marcus te verstaan is ‘het vertrouwen’. Het is daarom goed te weten dat 'pistes' in het Grieks zowel ‘vertrouwen’ als ‘geloof‘ betekent. We overliepen de twee ‘blindenverhalen’ en ontdekten zo dat dit vertrouwen fundamenteel is om gered te worden! Het is daarbij ook interessant om op te merken dat ook bij de leerlingen er nog geen vertrouwen is. Zij verstaan Jezus niet. Het zijn de ‘blinden’ en de ‘mensen aan de rand’ die Hem blijkbaar beter verstaan. Bij Marcus sterft Jezus ook moederziel alleen aan het kruis!
Marcus wil ons ook onderrichten. Dat doet hij tussen de verschillende wonderverhalen door. Hij geeft volgorde en structuur in de verhalen die over Jezus de ronde deden. En de blinde Bartimeüs is als het ware het voorbeeld: hij verstaat het geheim, omdat hij vertrouwen heeft! Voor ons is het een troost dat er verschillende manieren zijn om tot Jezus te komen.
Het was weer een boeiende avond. Het volgende jaar, dat wil zeggen bij de start van het kerkelijk jaar in december 2021, staat Lucas op het programma. We zien er naar uit!
Hans Demoen
“Een verrassende en leerrijke avond. De begeleider liet ons de 'moderne’ verteltechniek van Marcus ontdekken. Marcus wist als geen ander zijn boodschap zodanig te verpakken dat de lezer steeds geboeid blijft en als klap op de vuurpijl gebruikt hij de techniek van het ‘open eind’; de lezer moet het werk nu zelf ‘vervolledigen’! In ieder geval is Marcus een rasechte verteller en hij gebruikt alle mogelijke kneepjes om de lezer bij de les te houden. Als auteur reikt hij stapstenen aan om de op verborgen wijze de aangeduide weg te bewandelen! Opmerkelijk is hierbij de dualiteit en eenheid van geloof=vertrouwen!”
