Scheur je hart en niet je kleren -
klonk het op aswoensdag in de lezing uit de profeet Joël 2, 1-18
“Nu dan – spreekt de HEER–, keer terug tot Mij met heel je hart,
door te vasten, te treuren en te rouwen.
Niet je kleren moet je scheuren, maar je hart.
Keer terug tot de HEER, jullie God,
want Hij is genadig en liefdevol, geduldig en trouw,
en bereid het onheil af te wenden.
Misschien verandert Hij van gedachten, ziet Hij af van zijn voornemen
en laat Hij een spoor van zegen achter,
zodat jullie weer graan en wijn kunnen offeren aan de HEER, jullie God.”
Woorden van lang geleden en o zo actueel. Ze zetten ons aan om weg te gaan…
de lange weg naar Pasen: 40 dagen.
De 40-dagentijd is ons gegeven als kans om te helen wat gebroken is,
om samen te brengen wat verdeeld is,
om vastgelopen relaties te herstellen,
om ons te bezinnen over onze verbondenheid met God,
om ons te bezinnen over onze relatie met mensen dichtbij en veraf,
om ons te bezinnen over onze omgang met de aarde die ons voortbracht.
Dorre palmtakjes in het vuur...
teken dat we al wat in ons leven dor en onvruchtbaar is,
in vertrouwen mogen loslaten en uit handen geven.
De Heer wil met en in ons nieuw leven doen ontspringen.
Getekend met as….
een kruisje op het voorhoofd of gestrooid over het hoofd:
“Moge deze as voor mij een teken zijn van hoop en geloof,
van ommekeer en nieuw begin.”
Zo zijn we de 40-dagentijd in gegaan,
met telkens een kleine groep in beide gemeenschapskerken,
met in hart en gebed de mensen die er niet bij kunnen zijn,
met de bredere kerkgemeenschap,…
in verbondenheid met allen die wereldbreed
de oproep horen en erop in gaan,
met de velen die in nood zijn,
slachtoffers van oorlog en geweld, van natuur- en andere rampen.
Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar.
Lten we samen verder op weg gaan… luisterend naar wat de Geest ons ingeeft.
Een intense 40-dagentijd.
zr. Lea
