Stil en onopvallend, bescheiden op de achtergrond, een beetje vergeten, vind je haar toch overal terug. In kerken en kapellen, op hoeken van straten, verkleurd door regen en wind, in huiskamers, oud of modern Maria, de vrouw zo menselijk nabij. Een jonge vrouw uit Galilea, met een leven getekend door het lijden van haar Zoon. Maria, een vrouw waarin elke moeder zich kan herkennen. Zij stond onder het kruis van Jezus, haar Zoon, op een moment dat de leerlingen er allemaal vandoor waren. Zij past in haar eenvoud niet meer in onze tijd. Haar beeld is uit vele huiskamers verdwenen, en toch blijft haar leven van pijn en diep geloof een uitnodiging tot inzet en inkeer. Bij haar komen mensen met zorgen en verdriet, bij haar worden mensen opnieuw eenvoudig. Haar beeld zal mensen blijven troosten en wegen laten vinden naar elkaar en naar God. Een mens als wij is zij geweest: Maria met angst en tranen in de ogen, met onzekerheid en niet goed weten wat allemaal. Een mens als wij is zij geweest, staande en levend tussen de mensen, met vreugde om kleine dingen. Een mens zoals wij, maar haar geloof was sterker dan ons geloof, en haar vertrouwen groter dan het onze.
