Jezus nabij blijven
in zijn laatste dagen…
is zijn diepste zijn ervaren:
liefde, overgave, vertrouwen, …
trouw, nieuw leven, leven in God,
mens-verbonden…
is door de hardheid, de liefdeloosheid,
door gruwel en geweld
heen zien,
zijn blik ontmoeten
en daarin de bede lezen…
zich niet aan wapens en geweld te vergrijpen,
maar geduldig te dragen , te verdragen,
verbonden met zovelen die lijden, onschuldig,..
is alles en allen in Gods handen leggen
in het geloof en het vertrouwen
dat God heelt, bevrijdt, vergeeft, verlost..
“Maria, houd mij niet vast,
maar ga aan mijn broeders en zeg hun:
Ik stijg op naar mijn Vader en uw Vader,
naar mijn God en uw God.”
is de opstanding aanvaarden
in en door Jezus,
geroepen tot nieuwe schepping.
Wat een vreugde dat we na twee jaar stilte en ingehouden leven weer samen de Goede Week konden vieren.
Zullen de mensen komen? Zijn ze het niet ontwend? Volgen ze niet liever de vieringen via het scherm? Goede Week en Pasen in volle vakantie. Ja, paasvakantie is het ieder jaar. Meer nog dan anders, zijn mensen dit jaar weggetrokken om er eens tussenuit te zijn, om, verlost van de beperkende maatregelen, weer familie en vrienden te ontmoeten. Misschien hebben ze elders de kans benut om het Paasgebeuren in een of andere kerk, in een christelijke gemeenschap te vieren… De Paasliturgie missen is de essentie missen.
In onze Pastorale eenheid Zuid het Paastriduüm vieren kon dit jaar in beide kerkgemeenschappen, met Pater Walbert en priester Jan als priester-voorganger. Dank, lieve pastores, voor de goed voorbereide en mooi verzorgde vieringen. Dank aan allen die een of andere taak hebben opgenomen, dank aan allen die hebben meegevierd, samen rond Jezus, verbonden met elkaar, met zovelen die we in ons hart dragen, met christen, gelovigen en niet gelovigen, met alle mensen. Niet het aantal aanwezigen, maar wel de intensiteit van de viering telt, blijft bij:
Witte Donderdag: toch geen voet- of handwassing, enkel het getuigenis van Jezus’ gegeven leven én zijn oproep om dienaar te zijn, mens voor de mensen, zo lief als God.
Het lege altaar, het lege tabernakel…
Na wat stille aanbidding, het duister van de nacht in… Wakend en biddend.
Het kruis daagt in de verte.
Goede Vrijdag:
kruisweg, samen met de Franstaligen in de Sint-Annakerk, met het respectvol toekomen van de Franstaligen tijdens de kruisweggang van de Nederlandstaligen in de Sint-Pieterkerk. Adembenemend stil. Vele mensen hebben om 15 uur stilgehouden om Jezus’ dood te gedenken, zijn de kerk binnengekomen, hebben zich aangesloten bij de biddende gemeenschap…
Goede-Vrijdagwake: het lijdensverhaal uit het Johannesevangelie zo herkenbaar in mensen vandaag. We brengen hulde aan de Gekruisigde Heer, met enkele wierookkorrels in de schaal, eerbiedig knielend of met een eenvoudige buiging. In de grote voorbede leggen we de kleine en grote noden van deze wereld voor aan Gods Barmhartigheid. Ja, onze wereld heeft nood aan bevrijding van zovele Ik-ken, heeft nood aan verlossing.
Paaszaterdag: die bijzondere wake vol tekens en symbolen: paasvuur, paaskaars, paashymne, gloria, klokkengelui en belgerinkel, scheppingsverhaal en andere lezingen uit het oude testament, paas-getuigenis uit het Johannes-evangelie, doopwater, vernieuwing van ons doopengagement, liturgie van brood en wijn, van Jezus’ gegeven leven, paasvrede, paaszending en –zegen. Jubel: De Heer leeft, Hij is verrezen. Alleluia.
Paasvrede en –vreugde delen, napratend in de kerk of gezellig samen met een glaasje en wat lekkers tijdens de paasreceptie. Dank weerom!
Paasdag: Kinderen rollen de boekrol open: het verhaal van de voorbije week doet ons opgaan naar Jeruzalem., naar het Pasen van de Heer. Vreugde breekt door:
Wij vieren God als het licht in de mensen ontstoken,
de zon van vrede en vrijheid in ons aangebroken,
Hij gaat ons voor, gerechtigheid is zijn spoor,
tot wij Hem zijn uitgesproken.
In deze vreugde mogen we verder gaan, brekend en delend.
Zr. Lea
