Niets menselijks is de Bijbel vreemd. Niets menselijks is ook Petrus vreemd. Na de openbare belijdenis waarin Petrus Jezus de Messias noemt, vertrouwt Jezus hem de Kerk toe en noemt hem de steenrots waarop Hij zijn Kerk wil bouwen. Dat lazen we vorige zondag in het evangelie.
Maar als Jezus Petrus terecht wijst, belandt hij met beide voeten op de grond. Petrus wordt van steenrots en fundament tot struikelblok. Hij moet leren dat Gods wegen niet gaan over de paden die wij zelf in gedachten hebben. Zo is Petrus een gelovige om als voorbeeld te nemen. Hoofd van de Kerk, en toch net als wij.
De teksten van de lezingen en commentaar bij de lezingen van de 22ste zondag vind je achteraan in Kerk&Leven nr. 35
U achterna
U achterna, dat worden smalle wegen,
de stilte tegemoet, de bergen in,
een kale wereld, kil en afgelegen,
en elke draai een hachelijk begin.
U achterna, dat wordt een pijnlijk wagen,
ver van vertrouwd geluk, al is dat klein,
dat wordt eenmaal uw zware last meedragen
en altijd onderweg en dakloos zijn.
U achterna, dat is voor armoe kiezen,
voor honger en voor dorst en voor gemis
en elke droom van zekerheid verliezen
in een ontmoedigende duisternis.
U roep ik aan, U die ik na moet leven
en die uw kruis nog krijgt en Golgota:
o Jezus, help me, als ik het zou begeven
aan ’t einde van de reis u achterna
MICHEL VAN DER PLAS
Met een hart dat uitgaat naar vele medemensen
vertrouwen wij de Heer biddend onze wensen en vragen toe.
Voor de kinderen en jongeren die op 1 september een nieuw schooljaar beginnen;
dat ze niet alleen veel nieuwe kennis opdoen, maar ook groeien in medemens-zijn,
en in zorg voor het geluk van elk-ander;
voor alle leerkrachten en opvoeders;
dat zij hun belangrijke en veeleisende taak opnemen
met nieuwe moed, veel geloof en een groot en geduldig hart …
Voor allen die lijden onder het zware kruis van onrecht, verdrukking, geweld;
dat zij kracht krijgen om staande te blijven en niet te berusten,
dat zij medestanders vinden die mee de schouders onder dat kruis te zetten…
Voor alle leerlingen van Jezus Christus, wereldwijd
en voor ieder van ons, hier ter plaatse geroepen om Hem te volgen;
dat wij de moed vinden om met de Heer nieuwe wegen te gaan,
dat we elkaar kunnen dragen en helpen groeien in échte menselijkheid...
Vertrouwen we ook nog even in stilte aan de zorg van de Heer toe wat ons ter harte gaat:
onze vragen en zorgen, de medemensen die op ons gebed rekenen…
Onze Vader…
Bezinning bij het evangelie
Petrus, een mens als wij…
Vorige zondag hebben Jezus tot Petrus horen zeggen:
“Jij bent een stevige rots waarop je kan bouwen,
daarom geef Ik jou de sleutels van mijn Rijk...”
Vandaag wil Jezus zijn leerlingen duidelijk maken dat Hij “naar Jeruzalem moet gaan en veel moet lijden van de oudsten, hogepriesters en schriftgeleerden, dat Hij ter dood gebracht zal worden…”
Petrus neemt Jezus apart: “God beware U, Heer! Dat mag U niet overkomen”.
Heel logische bedenking ingegeven door grote menselijke bezorgdheid.
Iemand met verantwoordelijkheidszin, sleutelpositie.
Daarom komt die vermaning van Jezus zeer hard aan…
“Ga weg, achter mij aan… Satan! Jij bent een struikelsteen en een hindernis”
Bij al onze bekommernissen moeten wij leren dat Gods wegen niet gaan over de paden die wij zelf in gedachten hebben.
En daarmee is Petrus een gelovige om als voorbeeld te nemen.
Hoofd van de Kerk, en toch net als wij.
De les die Jezus zijn volgelingen wil leren: “Als iemand achter Mij aan wil komen, laat hij dan met zichzelf breken, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven wil redden, zal het verliezen”.
Een harde levensles, als je het mij vraagt!
Walbert,
