Sacrament zijn.
Hoe gaan we kerk zijn?
Dat is veel meer dan:
wat gaan we doen, op touw zetten, realiseren…?
Als we het hebben over sacramenten,
denken we spontaan aan een doopviering,
een eucharistieviering, vormselviering, huwelijksviering…
Met andere woorden:
aan plechtigheden en ceremonies…
Maar het gaat om veel meer.
Sacrament is iets dat verwijst,
dat verder wijst, dat zegt:
Hier is meer dan mensenwerk,
hier is God aan het gebeuren.
We zeggen dat van een ritus, een woord,
een teken, een symbool.
En ook van een mens.
Zoals men dat zei van Jezus.
Vooral na zijn dood en verrijzenis,
toen het hun klaar werd,
zeiden ze: we hebben God (aan het werk) gezien,
in al wat Hij deed en zei,
God was hier aanwezig. Hij gebeurde.
Kerk zijn is sacrament zijn van Jezus Christus.
Dat betekent geenszins dat we beter zijn.
Maar dat wij, zo gebroken als wij zijn,
de opdracht hebben om sacrament te zijn,
om Hem tegenwoordig te stellen,
zichtbaar te maken.
Jij bent sacrament.
Anders gezegd:
we zouden aan jou willen zien wie God is,
wie Jezus Christus is, hoe Hij vandaag gebeurt.
Zoals de schrijver Le Gendre het verwoordt in het boek Biecht van een kardinaal:
‘Geloven is jezelf aanvaarden
als Gods handen in de wereld’.
Christenen zijn heenwijzers,
mensen die met hun manier van leven
Jezus Christus zichtbaar maken,
Hem tegenwoordig stellen in onze wereld.
Je mag dat vieren,
je moet dat leven.
De eucharistieviering is uitgerekend het moment
waarop mensen bijeenkomen die Christus willen zijn.
We vieren dat om dat ook te leven.
die twee zijn belangrijk, en ze gaan samen.
Carlos Desoete, in ‘In zijn Naam’, p. 164-165-180
De lezingen en het verloop van de weekendviering vind je op het LEZINGENblad.
De lezingen mét commentaar van Isabelle Desmidt vind je op p. 14 in Kerk&Leven nr. 22 van 2 juni 2021.
VOORBEDEN
+ Bidden wij dat het ooit waar wordt:
genoeg brood voor allen die honger hebben,
gelijke kansen voor iedereen op deze aarde,
alle mensen verantwoordelijk voor elkaars geluk,
verbondenheid over alle grenzen heen...
+ Bidden wij dat het ooit waar wordt:
het teken van Jezus' zelfgave ten volle verstaan,
christenen die handelen tot zijn gedachtenis
en voorgaan in solidair delen...
+ Bidden wij dat het ooit waar wordt:
ons samenkomen als christenen niet langer vrijblijvend,
ons breken en delen in de eucharistie
die echt tot breken en delen worden
in het leven van alledag...
EEN LIED
Neem Gods woord met hart en mond,
eet en drinkt zijn nieuw verbond,
gedenk uw Heer totdat Hij wederkomt.
Gij hebt ons toegesproken tot in de diepste nood.
Uw lichaam werd gebroken, uw vlees is waarlijk brood. Neem Gods woord…
Waar velen zijn gestorven, hebt Gij ons honderdvoud
een nieuw bestaan verworven: Gij zijt ons lijfsbehoud.
Gij roept ons uit de zonde, Gij maakt ons brood en wijn,
om met elkaar verbonden opnieuw uw volk te zijn. Neem Gods woord …
O lichaam ons gegeven, o Heer van ons bestaan,
geef dat wij van U leven en niet verloren gaan.
Heer God, hier in ons midden, maak uw belofte waar.
Nu laat uw woord geschieden en schenk ons aan elkaar. Neem Gods woord …
SLOTGEBED
God van de open handen, zichtbaar geworden in Jezus
die zijn armen uitstrekte naar de mensen die hij tegenkwam,
groot en klein, ziek en gezond,
kom ook nu aan het licht
waar wij anderen tegemoet treden met open handen,
met handen die liefde geven, die ondersteunen en dragen.
Nu wij het sacrament van zijn dienende liefde vieren,
vragen wij uw Geest van kracht ons te ondersteunen
om wat we symbolisch vierden waar te maken in concrete daden.
Dat vragen wij U omwille van Hem
die in ons midden aanwezig is,
en leeft in uw glorie tot in alle eeuwigheid. Amen.
