Op weg met Mozes
11 november. Met kinderen en ouders zijn we samengekomen voor de tweede initiatiecatechese en aansluitende GeVi.
De eerste keer gingen we op stap in de kerk en luisterden we naar het verhaal van Abraham, die wegtrok uit zijn land, symbool voor onze doortocht van de gekende Koningin des Hemels in de Bezemhoek naar Heilig Kruis als nieuwe gemeenschapskerk.
9 uur is vroeg voor een zondag, maar kinderen en ouders doen graag wat moeite om er op tijd te zijn en elkaar welkom te heten. Na een korte inleiding hebben we de liederen van de viering gerepeteerd. Geen sinecure zonder vaste muzikanten. Pater Walbert moest zich behelpen met zijn gitaar, want de avond voordien was nog een snaar gesprongen en het was bijgevolg niet makkelijk om de toon de houden. In de viering kregen we met een geluidsopname gelukkig wat ondersteuning bij het zingen.
We stonden uiteraard ook stil bij het einde, 100 jaar geleden, van de Eerste Wereldoorlog, de Grote Oorlog, want 11 november wilden we niet zomaar laten voorbij gaan.
De eerste jaars gingen met Victora op stap naar de sacristie voor hun eerste lesje en meteen de kennismaking met Victoria als nieuwe catechiste. We zijn blij dat zij deze taak wil opnemen. Ze krijgt in de toekomst wellicht nog ondersteuning van een mama. Uiteraard zijn we blij en dankbaar voor elke inzet.
De tweede jaars trokken met Elcke en Petra naar de benedenzaal. De 9 jongens en meisjes kennen elkaar al beter. Voor hen stonden initiatie en viering in het teken van de naamopgave, het moment waarop zij voor hun familie en de gemeenschap plechtig uitspreken dat zij dit jaar gevormd willen worden.
Pater Walbert ging op stap met de lichtjes aan wie hij het verhaal vertelde van de kleine Mozes. Bij dat verhaal hebben ze dan ook een mooie tekening gemaakt.
Zr. Lea en Hans zaten samen met de ouders die de tekst van de tien geboden van Mozes bespraken en dit alles kaderden in het grotere geheel van de heilige teksten van de monotheïstische godsdiensten. Wat ons vooral is bijgebleven is het gebod van Jezus, zoals het in het evangelie naar voren kwam: God beminnen, maar ook de naaste. Zo kwamen we uit op het symbool van het kruis: ons geloof heeft inderdaad een verticale dimensie naar God, maar ook een horizontale naar onze omgeving, en beide gaan samen en kunnen niet van elkaar worden losgemaakt.
Het waren deugddoende ontmoetingen en uitwisselingen in alle groepen. Van elk van hen kregen we in de viering na de pauze een hartelijke echo.
We genieten weer na van een sterke en mooie zondag met kinderen en ouders!
Volgende afspraak op de tweede zondag van de advent, 9 december. Dan willen we ook met andere geïnteresseerden het geloofsgesprek aangaan.
Hans Demoen
