Je bent nooit te oud om te leren en dit des te meer naarmate het ”het levens-wezenlijke” betreft: ons christelijk geloof: het geloof in de verrezen Christus.
Ons verlangen om bewuster te leven, om met Christus dagdagelijks op weg te gaan, om ons doen en laten te toetsen aan wat Hij ons voorleefde, vulden we in door weer naar school te gaan.
Ook de veelvuldige uitdaging vanuit onze omgeving naar “rechtvaardiging“ van ons geloof , dreef ons naar de school.
Tenslotte was er de persoonlijke ervaring van Priester Jan De Koster die, ofschoon begeleider in de school, zelf erg opgetogen was over de inhoud van de lessen en over de wijze waarop de lesgevers deze inhoud overbrachten.
De lesformule van de School voor Geloofsverdieping bekoorde ons: 19 lessen, telkens van 1 uur, voorafgegaan door een gezamenlijk gebedsmoment van ± 30’, gevolgd door een pauze van 15 minuten en afgerond door een gesprek over de les in kleine groepjes met steeds dezelfde begeleider en samenstelling, gedurende de 19 lessen.
De inhoud van de les werd ons telkens vooraf bezorgd via een tekst die de lesgever als leidraad aanwendde.
Bovendien werden we uitgenodigd om naast het voorafgaandelijk doornemen van de lestekst ook enkele kleine “opdrachten”, zoals het stilstaan bij korte Bijbelteksten of enkele verzen, uit te voeren.
De grote verschillen met de school uit onze jeugdherinneringen waren het ongedwongen klimaat, het ontbreken van welke persoonlijke quotatie ook en het samenhorigheidsgevoel vanuit het besef dat we allen het beste ervan wensten te maken.
Aan de hand van die 19 lessen trokken begeleiders én deelnemers op zoek naar
- Hoe het geloof in de ene God, die als een Vader voor zijn uitverkoren Gods volk zorgt, in het Oude Testament groeit.
- Hoe vervolgens in het Nieuwe Testament God in de menselijke persoon van Jezus Christus toont hoe God met de mens begaan is, hoe Hij de mens gelukkig wenst te maken door zijn alles bezielende Liefde en zo reeds op aarde aan zijn Rijk Gods werkt via de mens.
- Hoe Hij met de Verrijzenis van Christus toont hoe weliswaar de mens als stoffelijk wezen aan de wetten van de natuur onderhevig is, maar hoe het Goddelijke in ieder blijft leven: dé ervaring van zijn leerlingen in de verrijzenisverhalen.
- Hoe Gods Geest in elk van ons woont, ons altijd uitnodigt om te luisteren naar hoe we vanuit de Liefde ons dagelijks leven moeten richten naar de ander en enkel zo tot zin kunnen komen.
- Hoe tenslotte, wij als christenen de gemeenschap Kerk zijn, waarbij de hiërarchie een structuurmiddel is om deze gemeenschap haar taak van desem in de maatschappij optimaal te helpen vervullen.
Deze lessencyclus hebben we ervaren als erg verrijkend, maar zoals steeds plukt men de vruchten ná de arbeid: het vraagt een inspanning !
Met deze zeer deugddoende ervaring kunnen we weer een stuk op weg, hoewel de weg is nog lang.
Clara en Luc Derveaux
