ROEPENDE STILTE
We zijn deze vasten gestart met twee tegenstellingen:
‘Bazuin het uit – bazuin het niet uit,’ klonk het op aswoensdag.
En de 1ste zondag: ‘Geef gehoor – geef geen gehoor’.
Het ging telkens om duidelijke keuzes die wij moeten maken.
De 2de zondag zit het nog scherper op de snee.
Roepende stilte.
Hoe kan stilte nu roepend zijn?
Soms is er stilte nodig om opnieuw perspectief te zien.
Abraham twijfelt aan Gods belofte van een talrijk nageslacht. Na een droom heeft hij nieuw vertrouwen in Gods engagement.
Ook Jezus bouwt een stiltemoment in op de berg Tabor. Hij gaat er in gesprek met zijn voorgangers: Mozes en Elia. Hij laat zich door hen inspireren en vindt er de moed om opnieuw te kiezen voor de moeizame weg van gerechtigheid en liefde.
Kan de vasten voor ons zo’n kantelmoment zijn?
Durven wij het stil maken om te luisteren naar Gods roepende stem?
We nemen ons eigen engagement voor een betere wereld onder de loep.
Kunnen wij de roep verstaan van de boeren in Guatemala?
Laten wij ons bevragen, inspireren door hun engagement?
Broederlijk delen: samen voor een eerlijke grondverdeling
Op de weg die mensen gaan naar een hoopvolle toekomst, is verbondenheid heel belangrijk.
In Guatemala voel je die verbondenheid in de gezamenlijke strijd van arme boeren tegen het grootgrondbezit.
De 34-jarige César, vader van vijf zonen, boer zonder eigen grond, heeft samen met 30 lotgenoten de leegstaande koffieplantage ‘La Mina’ bezet. Ze hopen dat de regering hun het recht toekent om de grond te bewerken. Want ja, ook zij dromen van een eigen landbouwveld.
