Naar aanleiding van het hoogfeest van Maria zetten we graag twee vrouwen in de kijker, die al vele jaren sterk geëngageerd zijn in onze Pastorale Eenheid Zuid.
Secretaresse Rita De Maeght trok op interview naar Godelieve Maes, vrijwilligster in de kerkgemeenschap Betlehem en Gilberte Soumillon, vrijwilligster in de kerkgemeenschap Ruusbroec.
Wanneer en hoe ben je bij de kerkgemeenschap Betlehem/Ruusbroec terechtgekomen?
Godelieve: Sinds 1968 woon ik in Ukkel en maak ik deel uit van de parochie van Sint-Job. Het is echter sinds het overlijden van mijn echtgenoot, 12 jaar geleden, dat ik actiever lid van de parochiegemeenschap werd. Priester Jan nodigde mij uit om deel te nemen aan de groep die zich toelegde op rouwverwerking. Ik ontmoette er lotgenoten en nam ook actiever deel aan de vieringen. Later vervoegde ik de pastorale ploeg van de kerkgemeenschap Betlehem, die nu samen met de kerkgemeenschap Ruusbroec de Pastorale Eenheid Zuid vormt.
Gilberte: Ik ben in Oudergem geboren en maakte met ons gezin deel uit van de parochie van Sint-Juliaan. Later werd deze parochie opgenomen in de kerkgemeenschap Ruusbroec en nog later in de Pastorale Eenheid Zuid samen met de kerkgemeenschap Betlehem.
Wat is jouw verantwoordelijkheid binnen je kerkgemeenschap?
Godelieve: Elke zaterdagavond zorg ik, samen met mijn vriendin Jeannine, voor een goed verloop van de vieringen in de kerk van Sint-Job. Voor de Pastorale Eenheid Zuid organiseren we jaarlijks twee bedevaarten. In mei, de Mariamaand, maken we een bedevaart-daguitstap. In het bedevaartsoord gaat onze priester ’s morgens voor in de eucharistie. Na de middag genieten we van een bezienswaardigheid en dan rijden we al biddend, zingend en keuvelend huiswaarts.
In oktober maken we een halvedag bedevaart-uitstap.
In mei en oktober openen Remi en ik de kapel van Stalle, zodat wie wil er samen met ons een rozenhoedje kan bidden. Deze traditie gaat reeds zeer lang terug in de vier eeuwen oude kapel.
Gilberte: Ik ben nog steeds lector in onze kerkgemeenschap en ben lang lid geweest van de pastorale ploeg. Binnen Femma (vroeger KAV) was ik mee verantwoordelijk voor de link met de kerkgemeenschap. We werden daarbij ondersteund door de proost. Ik ben ook voorzitster geweest van Femma en zat jarenlang in het bestuur van deze christelijke vrouwenbeweging. Een aantal jaren geleden hebben we 50 jaar Femma Sint-Juliaan Oudergem gevierd.
Welke waren voor jou de hoogtepunten in de voorbije jaren als vrijwilliger? Op welke gebeurtenissen blik je met grote vreugde terug?
Godelieve: Zonder twijfel de bedevaarten… De bedevaart naar Tremelo, thuisbasis van pater Damiaan, trof me bijzonder. Wij hebben immers een Damiaankapel in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Troost en het beeld van Damiaan staat op een ereplaats in onze Sint-Pieterkerk in Ukkel.
Een ander hoogtepunt is de tweejaarlijkse viering van het sacrament van de ziekenzalving. Doordat we er jongeren bij betrekken, maakt dit sacrament meer deel uit van ons christelijk leven en onze uiteindelijke bestemming bij onze aller Vader.
Gilberte: Ik denk met plezier terug aan de driejaarlijkse bedevaart naar Lourdes. De organisatie daarvan lag in handen van KAV nationaal. Ik was de tussenschakel tussen de plaatselijke leden, de kerkgemeenschap en het nationaal bestuur. KAV heeft me mee gemaakt tot de persoon die ik nu ben en als christelijke beweging was er steeds die link met onze kerkgemeenschap.
Samenwerken met een groep mensen brengt ook wel eens spanningen/wrijvingen mee. Hoe ga je daarmee om?
Godelieve: Daar we allen samen werken aan eenzelfde doel, kunnen we het goed vinden met mekaar en waarderen we enorm ieders vrijwillige inzet. Als er al eens een meningsverschil is, vinden we de gepaste dialoog voor een compromis.
Gilberte: De beste manier om met problemen om te gaan is er over in dialoog te treden met elkaar, met respect voor ieders mening. Dat brengt je een hele stap verder.
Welke dro(o)m(en) zou je graag gerealiseerd zien binnen jouw kerkgemeenschap?
Godelieve: Onze kerkgemeenschap veroudert zoals op vele plaatsen en natuurlijk droom ik ervan dat jonge mensen zich laten begeesteren door de leer van ons aller Meester. In deze snel evoluerende maatschappij, waarin o.a. de digitalisering de overhand neemt, voelen wij ouderen ons voorbij gestoken. We vinden moeilijker de juiste toon om onze kinderen en kleinkinderen aan te spreken. Het vanzelfsprekende waarin wij opgegroeid zijn was gemakkelijk. Nu is het een hele uitdaging om het geloof te ontdekken, te belijden en actief deel te nemen.
Gilberte: Ik heb geen specifieke droom voor mijn kerkgemeenschap, ik vind ruimschoots voldoening in wat zij mij biedt en de gemeenschap voedt mijn geloof.
Soms vraag ik mij af waar de jonge generatie gevoed wordt op geestelijk vlak. Dat is geen droom, maar mijn grote bekommernis. Misschien droom ik er wel van dat de jongere generatie toch weer de weg vindt naar de kerk.
De kerkgemeenschappen Betlehem en Ruusbroec evolueren naar een steeds intensere samenwerking. Welke bedenkingen heb je daarbij? Wat zijn volgens jou de voordelen van die samenwerking en waar zie je eventuele problemen?
Godelieve: Gezien een dreigend tekort aan priesters is samenwerking met Ruusbroec meer dan noodzakelijk. Actieve samenwerking is er nu reeds op het vlak van initiatie (voorbereiding op het vormsel) en de organisatie van de bedevaarten. Voordelen zijn een eenvoudiger administratie en de eenheid van de leiding. Het grote probleem is de geografische scheiding van de twee gemeenschappen door het Zoniënwoud… Dat bezorgde ons al heel wat files en vertragingen…
Gilberte: Samenwerken maakt sterker, maar het is belangrijk rekening te houden met de eigenheid van elke kerkgemeenschap. Ik sluit me aan bij wat Godelieve zegt over de geografische ligging. Dat maakt samenwerken en samen deelnemen aan activiteiten en ontmoetingen moeilijk.
Mocht je iets kunnen/mogen veranderen binnen de Kerk, wat zou dat dan zijn?
Godelieve: Ik hoop dat de onredelijke regel van het celibaat voor priesters in een nabije toekomst afgeschaft wordt.
Gilberte: Ik voel me in niets benadeeld zoals de situatie nu is binnen de Kerk.
Wat geeft jou het meest voldoening bij je werk als vrijwilliger bij de Pastorale Eenheid Zuid?
Godelieve: Ik haal voldoening uit de erkenning van de mensen, uit het feit dat ik nog iets nuttigs kan verrichten en min of meer een aanspreekpunt ben voor de ouderen.
Gilberte: Het vieren met mijn gemeenschap geeft me niet alleen voldoening, maar ik word erdoor bevestigd in mijn overtuiging en mijn geloof. Het sociale aspect, ontmoeting met mensen, vind ik ook heel belangrijk.
Hartelijk dank aan Godelieve en Gilberte voor dit gesprek.
Rita De Maeght
