Even voelde ik mijn Ruusbroec-parochie heel dichtbij. In de Kringwinkel van Aalst zag ik een schilderij hangen. Ik herkende onmiddellijk het decor van het Rood-Klooster-domein! Toen ik de naam van de schilder las, wist ik het bijna zeker: Emile Biesemans! Ooit werkzaam bij de politie in Bosvoorde maar verder een begaafd kunstenaar. Ik meen trouwens dat de zoon van de schilder actief is in Wabo. Ik heb Jos Vancauteren gecontacteerd om dit te bevestigen. Dus heb ik me gisteren het kleinood aangeschaft: een stukje van mijn geboorteplek gevonden in mijn nieuwe woonplaats! Zo zie je maar: het verleden is nooit helemaal ver weg…
Eigenlijk had ik reeds een schilderij met precies hetzelfde onderwerp in mijn bezit! Geschilderd door Mietje Van Laecke, in Oudergem zeer gekend. Zij is de echtgenote van een ex-collega Paul Kelkermans. Hij was tientallen jaren bibliothecaris en elke Vlaming kent hem (maar was reeds naar Tervuren verhuisd). Daarom ook had ik onmiddellijk het thema van het werk in Aalst herkend. Ik vind het tof om zoiets van ‘eigen bodem’ hier, op mijn nieuwe bodem, te kunnen ontdekken. Dus... de 2 schilderijen hangen tegenover elkaar in mijn garage waar geen auto in komt. Het is tegelijk mijn werkruimte én ‘souvenir-kot’, waarin ik kan ‘wandelen’ tussen spullen die mij dierbaar zijn en ‘Oudergem’ een beetje dichterbij brengen.
Marcel Backaert
Herinnering aan… een afscheid
Hier volgen de eerste en laatste paragraaf van een afscheidsrede aan een collega vanwege de spreker. De overledene was een beslagen berggids en lag jarenlang ziek te bed.
In simpele woorden komt onverwachts maar op natuurlijke wijze ‘spiritualiteit’ ter sprake:
“Dag, beste maat. Je hebt nu het ene mysterie verlaten om het andere te bereiken.
Iedereen verwachtte het en toch blijven we verweesd achter, maar niet zonder de heuglijke gedachten aan wat je ons nagelaten hebt.”
“Geluk is alles wat men niet vergeet en jou vergeten doen we zeker niet. Je vertoeft nu in een gezegend land dat boven de bergen reikt, een land met levend, blinkend water.
Je ademt nu zonder belemmering en je geniet van een overmaat aan rust, van stilte, dé stilte, de onophoudelijke vrede.
Je weet hoe onafgebroken liefdevol jouw echtgenote voor je gezorgd heeft.
Zeg ons nu maar, als leidende gids, hoe wij haar verder kunnen steunen.”
Marcel Backaert,
