‘In quarantaine geplaatst’: we kennen het begrip uit de medische wereld; het overkomt mensen die wegens ernstige ziekte en gevaar voor besmetting tijdelijk in totale afzondering worden geplaatst in een ziekenhuis; niemand mag erbij tenzij het verzorgend personeel en dan nog met veel strikte voorzorgen.
Vanaf 16 maart zijn we in ons land met zijn allen in een soort quarantaine geplaatst door de dwingende maatregelen die de publieke overheid uitgevaardigd heeft ter bestrijding van de verdere verspreiding van het corona-virus. Misschien zullen die maatregelen verder verstrengd worden als dat nodig blijkt… en hoelang ze van kracht moeten blijven is nog niet te bepalen. Zullen ze veertig dagen duren, of nog langer?
Heb je al eens stilgestaan bij de oorsprong van het woord ‘quarantaine’ dat we ook in het Nederlands zonder het te vertalen gebruiken. Vertaald is het ‘veertigdaagse’. Het begrip vindt zijn oorsprong in de bijbel.
Zijn wij christenen niet op Aswoensdag aan onze veertigdaagse vastentijd begonnen, in het spoor van Jezus’ veertigdaags verblijf in de woestijn en van de veertig jaar durende woestijntocht van het joodse volk?
Wat we nu met alle mensen beleven en wat ons dagelijkse leven danig raakt en verandert, buiten onze wil om, heeft veel gemeen met datgene waar het gelovig beleven van de vastentijd ons toe oproept. Het wegvallen van consumptiemogelijkheden en allerlei vertier, het teruggeplooid worden op onszelf, kan ons doen nadenken over wat we werkelijk nodig hebben om te leven en wat eigenlijk overdaad is, al leek het zo onmisbaar.
Misschien helpt het ons een diepere spirituele verbondenheid met onze medemensen ontdekken en creatief zoeken naar andere vormen van echte zorg en solidariteit met de kleinsten en de zwaksten.
Er komt ineens ook heel wat tijd vrij. Hoe zullen we die besteden?
Samen met Jezus en zijn volk vandaag in deze dagen van woestijn, stilte, alleen-zijn, kan ons verlangen naar diep leven vanuit God en in communio met Hem gevoed worden en groeien.
Hoe vaak schiet in het drukke leven de tijd voor gebed en lezen in de schrift er niet over? Nu is er de ruimte voor…
En bij ons vasten hoort ook de broederlijke solidariteit met medemensen in nood. We delen nu met allen in dezelfde moeilijke situatie. Maar voor sommigen is wat nu gebeurt, veel erger en moeilijker. Laten we de ouderen, alleenstaanden niet uit het oog verliezen, al kunnen we ze niet echt zien en nabij zijn…
Zal wat ons nu overkomt, ons leven en dat van de wereld voorgoed veranderen? Hopelijk dan te goede.
Dan kan het – waarschijnlijk met vertraging – toch nog Pasen worden, feest van de Opstanding tot Nieuw Leven. Moge het zo zijn!
Pastor Jan
