Witte Donderdag-viering voor Sjalom, Emmaüs en Oase in Vertrijk
Met Witte Donderdag wordt ons een sleutel aangereikt om Goede Vrijdag en Pasen te begrijpen.
We gedenken het laatste avondmaal van Jezus, hoe Hij in gebroken brood en gedeeld wijn de zin van zijn leven en sterven samenbrengt. Uit liefde geeft Hij zich tot het uiterste, liefde die verlossing en bevrijding brengt. Waar wij samenzijn in zijn naam, brood en wijn delen, daar is Hij in ons midden.
Maar het diepste teken van liefde tot het uiterste, is de voetwassing. Jezus wast de voeten van de leerlingen, zelfs die van Judas van wie Hij weet die die Hem zal verraden. Het is wat vreemd. Want de voetwassing was bij het begin van de maaltijd een taak voor de slaven. Jezus neemt de plaats in van een slaaf, Hij wordt slaaf van zijn leerlingen, die Hij even later toch zijn vrienden zal noemen.
Wanneer Hij zijn leerlingen - en ook ons - uitnodigt om dit ook te doen, elkaars voeten te wassen, dan nodigt Hij ons uit om de ingesteldheid van een slaaf tot de onze te maken. Het is een ingesteldheid die ook goddelijk is. Vreemd, maar toch is het zo. Want deze ingesteldheid zet ons eigen ik opzij, zodat mensen echt dienend, liefdevol betrokken zijn op het leven en welzijn van anderen.
Wie leeft vanuit die ingesteldheid, laat Christus in zich leven.
Het vraagt heel wat van mensen: ons door Hem te laten wassen, ons ego durven loslaten in gebed en dienstbaarheid, neerknielen voor anderen, anderen vergeven, ons klein maken voor elkaar, zoals God neerknielen opdat de mens rechtop gaat staan, God danken dat wij mogen en kunnen dienen.
Zo wordt de voetwassing een teken van liefde tot het uiterste, een liefde die geen grenzen kent, een liefde die leidt naar Pasen, het volle eeuwige leven.
Het was een sterke Witte Donderdagviering in de kerk van Vertrijk. En veel mensen hadden de weg gevonden…
Stefaan
