Wie er bij was, zal het vast kunnen beamen: we hadden zaterdagavond een hartverwarmend lichtmoment! Terwijl het buiten winters koud was en steeds natter werd, kwamen de mensen druppelsgewijs opwarmen in de sfeervol verlichte kerk van Desselgem. Een grote vlam stond in het midden te blinken, omringd door heel wat kerstlichtjes. Sommigen hadden op voorhand een kaars en vlammenbeschermer aangekocht, en moeite gedaan om er op voorhand een wens op neer te pennen. Zo hadden enkele vormselwerkingen er samen met hun groepje jongeren werk van gemaakt om deze mooi te versieren. Anderen kochten ter plekke een kaars aan, en maakten van de gelegenheid gebruik om deze te verpersoonlijken.
In het welkomstwoord namen we de mensen mee in het thema van de Warmste Week: “Opgroeien zonder zorgen!” Maar, wat zijn zorgen waarmee kinderen en jongeren – en bij uitbreiding gezinnen – te maken krijgen? Wat zijn zorgen in onze samenleving die bij het opgroeien naar boven komen? Nadat ze even een minuutje mochten uitwisselen, luisterden we naar hun inbreng.
-Tijd en aandacht hebben voor elkaar (overvolle agenda’s)
-Het mentaal moeilijk hebben (opgroeien is véél tegelijkertijd)
-Actualiteit: wat er in de wereld gebeurt – wat voor gevolgen heeft dit voor ons? -Bijvoorbeeld klimaatopwarming, oorlog in het Midden-Oosten,…
-FOMO (bang om iets te missen, bang om niet mee te zijn met de tijd en de verwachtingen)
-Armoede (niet genoeg geld hebben, geen degelijke woning of vervoer)
-Te weinig kansen krijgen of benutten (soms bang zijn om de stap te zetten)
-Uitsluiting (er niet bij horen, je plekje niet vinden in een groep)
-Ruzie
-Geweld
-Druk om te presteren – verwachtingen
-Geconfronteerd worden met tegenslag, ziekte, de dood…
Om op te groeien hebben we allemaal behoefte aan veiligheid en vertrouwen, aan een goeie gezondheid, aan kansen en tijd om van alles te ontdekken, aan aandacht en liefde, en aan mensen die ons omringen met belangrijke waarden. Kortom, om te leven zonder zorgen hebben we vooral omstandigheden nodig die ons laten groeien als mens!
Er leeft wel het een en ander waar we soms wat meer aandacht voor mogen hebben. We wilden van dit samenzijn dan ook gebruik maken om als een lichtje dat zich een weg baant, samen een grote vlam te worden voor elkaar. We lieten de aanwezigen nadenken over wat het betekent om een ‘lichtje’ te zijn voor een ander. Hoe kunnen we dat zijn op onze eigen manier? Waarvoor mogen mensen op ons rekenen? En wat hebben we nodig om er te zijn voor elkaar?
Toen het tijd was om letterlijk de kaarsen aan te steken, en vuur door te geven aan elkaar, werd dit plots heel voelbaar. Want terwijl we in het begin van de avond onwennigheid merkten ‘wat zal er hier straks gebeuren?’, maakte dit gevoel steeds plaats voor groeiende verbondenheid. Bij elk verhaal, elk stukje muziek, en elke kaars die ging branden ontstond er meer en meer een zee van licht. Hoop en verwachting dat het licht ook in ieders hart weer kan branden, en zeker als we aandacht hebben voor elkaar. We sloten wandelend af naar het park De Mote onder de tonen van het Zuid-Afrikaanse lied ‘Siyahamb’ekukhanyeni kwenkos’- wij zijn op weg en mogen allen leven in het grote Licht.
Chiro Horizon die aansluitend de Warmste Bar uitbaatte, zorgde dat het lichtmoment nog even kon doorwerken met een drankje of een tas warme pompoensoep. We zijn heel dankbaar dat we met zoveel aanwezigen dit moment mochten beleven! Het is de eerste keer dat we met enkele parochies (Sint-Franciscus, Sint-Anna en Sint-Paulus) de handen in elkaar slaan om op weg naar Kerstmis ons steentje bij te dragen voor de Warmste Week. Zowel de samenwerking als het samenzijn smaakt naar méér!
Charlotte VA (namens de werkgroep Licht voor Warmte)
