De tocht begon met het verhaal van het indiaans opperhoofd die naar een vergadering moest gaan in de hoofdstad. Normaal deed hij zijn verplaatsingen te voet of te paard. Wegens de grote afstand moest hij nu de trein nemen. Aangekomen op de bestemming ging hij buiten op de grond zitten in totale rust. Toen omstaanders vroegen waarom hij dit deed, antwoordde hij : mijn lichaam is hier, maar mijn ziel gaat te voet, ik wacht op haar …
Soms lopen we onszelf ook voorbij en is het goed om eventjes in de schoenen van de indiaan te gaan staan en te wachten tot onze ziel aangekomen is. We haasten ons steeds van het een naar het ander, we maken afspraken die steeds moeten kloppen en nauw aansluiten … het lijkt wel of we constant in “hol-land” leven.
Tijdens de tocht werd er gewezen op een aantal woorden die met een V beginnen : vertragen – verstillen – vereenvoudigen – vertellen – verwonderen – verwerken – verzoenen – vertrouwen – verankeren – verbinden. Stof genoeg om uren over te mediteren en dit gaat prima tijdens het stappen.
Ieder kreeg de opdracht af en toe in eigen ziel te kijken en daarom stapten we iedere dag een tijd in stilte ; één lange rij wandelaars die niets zeggen, alleen maar denken en naar de natuur kijken en rust zoeken. Misschien een ongewoon zicht, maar het deed zo deugd. Eén dag was er zelfs een ‘solo-tocht’. Een ganse dag alleen met jezelf op stap, geen drukke gesprekken, geen muziek, geen telefoon, geen … zalig! Je kwam jezelf wel eens tegen onderweg, maar je leerde je ook verzoenen met de situatie waarin je je bevindt. En of dit rust gaf!
Pelgrims op weg naar Compostella hebben het ons al vaak gezegd. Het onder-weg-zijn doet deugd, de aankomst valt tegen. Daarom nog volgende tekst :
Leven is op weg zijn,
bergen beklimmen, waden door rivieren,
bloemen plukken bij maanlicht,
dwalen door eenzaamheden en woestijnen,
een kaars branden tegen de storm,
oplopen met anderen of hen dragen,
brood delen en vieren in de nacht.
Leven is pelgrimeren :
een tijdlang werken aan de weg,
een brug bouwen over het water,
rovers en duivels verjagen …
Maar nooit raakt de pelgrim thuis :
‘vreemdelingen’ vestigen niet.
Wanneer zij eindelijk aankomen,
weten ze wat ze al langer hadden vermoed:
De weg is het doel, altijd weer!
Zin om ook op weg te gaan? Surf eens naar Pelgrimspastoraal Bisdom Hasselt, daar vind je het jaarprogramma met dagtochten (tussen 6 en 15 km) en meerdaagse tochten.
Heno
