In de bijbel is de woestijn immers de plaats van herbronning en de plaats waar onze wortels liggen.
Vandaar dat Godsvolk Israël, Mozes, Elia, Johannes de Doper, Jezus en eeuwen na hen ook de
zogenoemde “woestijnvaders” de woestijn introkken, op zoek naar de stilte en rust.
De uitwendige stilte helpt om te groeien tot innerlijke stilte en volledige gemoedsrust. Want wie rust
zoekt en vooral de eenzaamheid, zal zichzelf leren kennen. En dan pas kan je ook iets voor anderen
betekenen. Dienstbaar zijn, solidair met anderen. Of zoals Evagrius zegt: “Wil je God kennen, leer dan eerst jezelf kennen”.
Ook wij pelgrims stappen regelmatig een periode in stilte. Of je nu alleen op stap bent of met een
groep, als je in stilte stapt ben je net als een (woestijn-)monnik in zijn kluis, alleen (maar niet
eenzaam) en toch samen. “Een mens die niet alleen kan zijn is niet geschikt om in gemeenschap te
leven.”
Op deze lente-achtige zaterdag hebben wij ons teruggetrokken in “de woestijn”, op zoek naar stilte
en rust, alleen & samen, ons toevertrouwd aan God, zijn nabijheid mogen ervaren in gebed, de
mooie natuur en onze medepelgrims.
Een goede start van de veertigdagentijd, een tijd van soberheid en bezinning, de voorbereiding op
het feest van Pasen.
Maar voor het Pasen is nog even in stilte pelgrimeren op Stille Zaterdag (30 maart) in Thorpark
Waterschei.
© Bart van Gruisen
