In de persmededeling van de Belgische bisschoppen op 2 november roepen zij het Godsvolk op tot ‘samen kerk zijn, ook in lockdown’. De boodschap eindigt met de mooie woorden: 'een klein gebaar kan een groot verschil maken'. De seminaristen voelden zich geïnspireerd om iets extra te doen en de handen uit de mouwen te steken. Aan alle gepensioneerde priesters en religieuze gemeenschappen in Vlaanderen en Brussel werd een kerstkaart gezonden. In totaal werden zo 1200 kaartjes ondertekend. Het duurde gemiddeld voor iedere seminarist zo'n vijf uren om zijn naam op elk van deze kaartjes te schrijven. Het was een fijn en dankbaar gebeuren. In de eucharistie van 17 december werden de kerstkaartjes in manden bij het altaar geplaatst en baden we voor zegen voor ieder die deze kerstkaart zou ontvangen.
In de loop van de januari ontvingen we enkele honderden kaarten als antwoord, vaak beginnend met de woorden: 'Blij verrast om jullie wensen... "
Uit één van de reacties, nemen we het volgende. Een priester van 95 jaar antwoordde de seminaristen met een gebed van Lacordaire
De priester
leeft midden in de wereld zonder naar zijn genoegens te verlangen;
is lid van elk gezin, maar behoort tot geen enkel.
Deelt al het lijden, doordringt alle geheimen, geneest alle wonden,
gaat dagelijks van God naar de mensen om hen Zijn vergeving en hoop te brengen.
Heeft een hart van ijzer voor kuisheid en een hart van vlees voor naastenliefde,
geeft les en onderricht, biedt excuses en troost,
zegent voor altijd en wordt voor altijd gezegend.
O God! Wat een leven! En het is het uwe, o priester van Jezus Christus!