Het is gebruikelijk dat een pasgewijde priester zijn priesterzegen geeft. Voor priester Matthew Breslin, die op 29 mei tot priester werd gewijd, was zijn eerste zegen aangrijpend, omdat hij deze gaf aan zijn zus Megan, die zelf een religieuze is.
"Het is een echt voorrecht en een vreugde geweest om een roeping te beleven met een broer of zus die ook een roeping doormaakt, omdat we samen dingen begrijpen die anderen niet begrijpen", vertelde de pasgewijde priester uit de Hudson-vallei van New York aan CNA. Hij werd priester gewijd voor het aartsbisdom New York.
"Zorgen en genaden; het was altijd deel om dat met haar te delen. Ik kon altijd met haar praten over dingen die ik waarschijnlijk niet had kunnen bespreken als zij geen religieuze geweest zou zijn, en vice versa."
Priester Breslin en zijn zus groeiden op in een katholiek gezin, maar ook in een gezin dat getroffen werd door een grote tragedie.
Bij hun vader, Alex, werd terminale hersenkanker vastgesteld toen hun moeder zwanger was van Matthew. Megan was toen twee jaar oud. De prognose was dat Alex de geboorte van zijn zoon niet zou meemaken, maar hij bleef sterk en leefde bijna tien jaar langer, ondanks het verlies van een groot deel van zijn gehoor en gezichtsvermogen. Toen Matthew negen jaar oud was, stierf hij.
"Door hem kreeg ik al vroeg een voorbeeld van de liefde van de Vader... het was gemakkelijk voor mij om door hem de liefde van de Vader te zien, en ook de opofferende aard van deze liefde."
Ook de moeder van Matthew gaf het voorbeeld van een totale zelfgevende liefde voor haar kinderen, door voor haar stervende man te zorgen en ook zelf twee kinderen op te voeden.
"Ze kreeg het zeer zwaar te verduren omdat ze tien jaar lang voor haar stervende man moest zorgen," vertelde Matthew.
"Het was voor ons beiden altijd te zien hoeveel ze voor ons opofferde. Ze hield gewoon zoveel van ons, en die opofferende liefde is iets wat ik van haar geleerd heb. Ik hoop op deze wijze een geestelijk vader voor velen te worden."
Het gezin begon de dagelijkse mis bij te wonen in hun plaatselijke parochie, en het was daar dat Matthew de pastoor leerde kennen. Deze gaf hem een mooi voorbeeld van wat het priesterschap kan zijn.
Hij vervulde niet alleen een vaderlijke rol voor Matthew, maar "maakte het priesterschap ook zeer aantrekkelijk". Hoewel Matthew andere vaderfiguren in zijn leven had, zegt hij dat deze heilige priester een unieke rol vervulde.
"Hij was een goede man die van zijn volk hield. En zo werd het priesterschap, door hem, een reële keuze voor mij."
Hoewel Matthew zegt dat hij zich voor het eerst geroepen voelde tot het priesterschap toen hij negen jaar oud was, kreeg hij op de middelbare school de indruk dat priester willen worden niet "cool" was, en hij zegt dat hij zijn geloof een tijd lang "alleen privé" beleefd heeft.
Aan het einde van de middelbare school werd de aantrekkingskracht tot het priesterschap weer sterker, vooral nadat hij had deelgenomen aan een katholiek zomerkamp waar hij veel kans had tot verdieping en onderscheiding.
Vaak, als de mogelijkheid van het priesterschap in zijn gedachten opkwam, dacht hij: "Ik kan hier nooit goed genoeg voor zijn." Maar hij zegt dat hij de stem van de Heer voelde die hem aanspoorde om te blijven vertrouwen.
Matthew startte dat jaar in het seminarie en voltooide zijn priesteropleiding aan het St. Joseph Seminarie in Yonkers, New York. Zijn zus was het jaar daarvoor ingetreden in een religieuze gemeenschap, de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará, nadat ze in 2011 haar roeping had ontdekt tijdens de Wereldjongerendag in Madrid.
Priester Matthew Breslin zegt dat hij, voordat hij naar het seminarie ging, zijn geloof grotendeels voor zichzelf hield, maar de afgelopen acht jaar is de relatie tussen hem en zijn zus gegroeid en delen zij vaak over het geloof.
Hoewel een groot stuk van het leven van Matthew en Megan getekend zijn door lijden, zegt Matthew dat hij ontdekt heeft dat de Heer echt aanwezig is in het lijden, en als we Hem niet zelf kunnen vinden, moeten we Hem de hand reiken en om hulp vragen.
"Ik weet dat de hand van de Heer voortdurend aanwezig was in het leven en de dood van mijn vader. Ik weet dat Hij mijn moeder, mijn zus en mij door dit alles heen leidde, misschien wel het meest wanneer we het niet voelden."
Priester Matthew raadt aan dat jongeren die onderscheiding zoeken, moeten blijven bidden voor de genade om de roeping duidelijker te onderscheiden. Als je je aangetrokken voelt in de richting van een roeping, breng dat dan naar de Heer en naar een vertrouwde geestelijk leidsman, zegt hij.
En als je je voelt "aangetrokken" tot het priesterschap of het religieuze leven, praat er dan met priesters of religieuzen over die het leven leiden dat je overweegt, zo zegt hij.
"Zij kennen het leven waar je aan denkt. Ze kunnen je inzichten geven waar je misschien niet aan denkt, en ze kunnen de uitdagingen met je delen."
Jongeren moeten ernaar streven open te staan voor de wil van de Heer, in het besef dat alles wat aan Hem gegeven wordt, vele malen teruggegeven zal worden, aldus priester Matthew.
(Vertaald uit: National Catholic Register, 8 juni 2021)