Dat sluit alleszins niet uit dat het ook voorkomt in kloosters en abdijen. Religieuzen zijn ook mensen van hun tijd. Ze hebben dromen en idealen en botsen soms op de taaie werkelijkheid. De gedroomde verbondenheid laat te wensen over. Of een opdracht mislukt en het gevoel gefaald te hebben, isoleert hen van hun medereligieuzen.
Maar ook in die leegte kan Gods liefde aan het werk zijn. MIsschien krijgt die zelfs nog meer kans in de wonden van ons bestaan. En zo zie je bij Lieve Dirken een kwijnend vuurtje plotseling met een onverwachte heftigheid oplaaien als het taboe van een onzekere toekomst doorbroken wordt. Bij Christophe Monsieur doorbreekt een zwerfhond de stilte. Ontdek zelf wie bij Yves Serck en Theresia van Dun persoonlijk tussenkomt.
