Op traditionele wijze met 'brood en zout' verwelkomt de lokale gemeenschap ons in hun parochiekerk. Dankbaar om de Vlaamse bisschoppen en pelgrims die hier de komende drie dagen verzamelen voor catechese met uitwisseling, gevolgd door een eucharistie. "Jongeren zijn de toekomst van de kerk", klinkt het. "Wij wensen jullie veel vreugde, geluk en een sterke ervaring tijdens deze 31ste editie van de Wereldjongerendagen".
Rouen. Een ijzige stilte wanneer aartsbisschop De Kesel over de gebeurtenissen van gisterochtend spreekt. Ik krijg er koude rillingen van. Tegelijk voel ik een zekere warme verbondenheid als we allen, zwijgend, met onze gedachten in Frankrijk zitten.
Meteen wordt de link gelegd naar de boodschap die we van God hebben meegekregen: liefhebben. Het is belangrijk om de handen in elkaar te slaan, om niet onverschillig te zijn naar wat er in de wereld gebeurt.
God is niet onverschillig. Hij is zelfs afgedaald om zijn volk te bevrijden.
Hij zegt: “Ik heb de ellende van mijn volk in Egypte gezien".
"We behoren allemaal tot het experiment van God", aldus de aartsbisschop. "Hem en je naasten liefhebben; zijn zoals Hij, niet onverschillig. Zo roept God zijn volk. Het is echter een groot experiment, met vallen en opstaan".
God is altijd aanwezig, blijft trouw. Voor ons mensen is het gevaarlijk om te vallen in onverschilligheid.
Het individualisme in onze maatschappij is een eerste valkuil. Een zekere afscherming als 'ik kan er alleen toch niks aan doen' is iets dagelijks en een normale reactie bij al het leed in de wereld.
Tegelijk ook een hele gemakkelijke reactie. In vele gevallen voelen we ons machteloos en is het een ver-van-mijn-bed-show. We beschouwen steeds meer dingen als normaal. We kijken niet meer op van de zoveelste dodelijke aanslag in Irak, maar zitten vol ongeduld te wachten op nieuws over waarmee de Rode Duivels zich na de match bezighouden?
Terwijl wij ons druk maken over een trage internetverbinding, worden 300 mensen vermoord door Boko Haram.
We creëren eigenlijk onze eigen media met dingen die we willen zien. En laat dat nu net zijn wat God niet voor ogen heeft.
Je wordt pas diep gelukkig als je openstaat voor anderen, als je barmhartig bent.
Terreur, ellende dreigt ons uit elkaar te scheuren, misschien is het dan vandaag wel het uitgelezen moment om de handen in elkaar te slaan.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.