“De wereld is een herberg voor reizigers.”
Afghaans gezegde
Vakantie biedt ons de gelegenheid om ‘andere paden te bewandelen’. Om tot rust en ont-spanning te komen. Om ons opnieuw ‘meester’ van de tijd te voelen en niet louter slaaf. Loskomen van die hectische gedrevenheid die ons zo vaak weet op te jagen om rond te komen met wat nu eenmaal moet of wat we onszelf hebben opgelegd.
Voor mij betekent vakantie ‘vrij’ zijn ‘ván’ om ‘vrij’ te worden ‘vóór’. Vrij zijn ‘van’ een dagelijks vast patroonritme, verplichtingen en soms uitputtende opdrachten, om vrij te worden ‘vóór’. Voor wát? Om vrij te zijn voor mezélf. Vrij zijn ook voor wie en wat mij ‘ten diepste’ beroert én ontroert.
Dan wordt de sturing van de tijd anders. Tijd komt vrij om te ‘zijn’ in plaats van alleen maar om te ‘doen’. In plaats van (verplicht) te leven op het ritme van anderen, leven we in ons eigen ritme. Vakantie kan niet herleid worden tot een middel. Uitrusten om daarna hard te werken. Vakantie is een doel op zich. Daarna beter kunnen werken is een gevolg, geen finaliteit.
Laten we ook moeder aarde even tot rust komen, vakantie nemen … Laten we genieten van alles wat ons zomaar, om niet, gegeven is in de komende vakantie.
Pelgrimeren: ‘alles wat je thuislaat, is mooi meegenomen’.
Zomer. Een seizoen dat zich langzaam ontvouwt, met warmere dagen, rijpend licht en een zachtere maat van leven. Het is een tijd waarin we onszelf vaak iets meer ruimte gunnen: om te ademen, om te luisteren, om gewoon te zijn waar en met wie we graag zijn. De drukte van het werkjaar ebt (wat) weg, en er komt plaats voor iets anders, iets stillers, iets dat niet om aandacht vraagt maar zich aandient als we de tijd nemen.
Voor sommigen is de zomer een kans om te reizen, nieuwe plekken te ontdekken of (oude) vrienden terug te zien. Voor anderen biedt ze de gelegenheid om net thuis te komen bij zichzelf. In beide gevallen schuilt er in deze maanden een uitnodiging: om stil te staan bij wat en wie er toe doet, om de balans te voelen tussen doen en laten, nabijheid en afstand, spreken en zwijgen.
Tijd om stil te vallen. Tijd om het vluchtige dat zich aan ons opdringt via talloze kanalen on hold te plaatsen. Soms is het genoeg om even te zitten waar je bent, te ademen en niets te moeten. Alles mag…
naar woorden uit de nieuwsbrief van de abdij van Averbode, juni 2025
Zegen
Moge God,
die erbij is
als de zon opgaat en ondergaat
en als je de zee oversteekt,
onderweg je schreden richten.
Moge God,
die je nabij is
als je zit en als je staat,
je met liefde omringen
en je bij de hand leiden.
Moge God,
die je wegen kent
en de plaatsen waar je uitrust
bij je zijn in je taak op aarde
het goede nieuws zijn dat je deelt
en je op je weg leiden.
zegen uit het dienstboek van de Abdij van IONA
Zegen
We waren afgelopen schooljaar 'Als pelgrims onderweg’.
Deze pelgrim nadert nu zijn bestemming en komt terug thuis, ‘ANDERS THUIS’.
Ik wens je een vakantie vol van:
Ademruimte voor jezelf
Nergens zorgen over maken
Dagelijkse kleine gelukjes
Eindeloos genieten
Rust en ontspanning
Speelse momenten
Tijd voor gezin, familie en vrienden
Hartverwarmende ontmoetingen
Uitbundig leven
Inspiratie voor later
Stilte
