In de nacht van Pasen (31 maart) verandert het uur. We schakelen dan over van winter- naar zomertijd. Het juiste uur bepaalt voor een groot stuk ons leven. We worden nerveus als we het uur van een afspraak of van onze bus of trein dreigen te missen. Alles heeft zo zijn tijd en uur: het uur van opstaan ’s morgens, het uur van werken en winkelen, het uur van ons ontspannen of ons te ruste begeven. Ooit breekt zelfs ons laatste uur aan …
Als het uur gekomen is
Ook Jezus heeft zijn uur. We horen het hem zondag in het evangelie (Johannes 12,20-33) zeggen: “Het uur is gekomen dat de Mensenzoon verheerlijkt zal worden.” Ook voor Jezus lijkt dat een ingrijpend moment te zijn, het schrikt hem zelfs zo af dat hij smeekt: “Vader, red mij uit dit uur.” Zoals zovele mensen bidden in het uur van lijden en nood: dat dit over en voorbij mag gaan. Mensen op hun ziekbed, mensen in de schuilkelder tegen de bombardementen, mensen op de vlucht. Uren van schrik en pijn. Zij allen vinden dan in Jezus een deelgenoot. Want het uur waarover het bij Jezus gaat, is het uur dat zijn lijden zal beginnen. Het uur waarop hij moet bevestigen: dit is de weg die ik wil gaan.
De weg van de graankorrel
Welke die weg is, maakt het evangelie van de vijfde vastenzondag duidelijk in een mooi beeld, ontleend aan de natuur. Neem nu een graankorrel. Als die niet in de aarde valt, ontbindt en dus sterft, brengt hij niets voort. Verbazend eigenlijk, maar dat is de wet van de natuur: pas als de korrel vergaat, krijgt hij kracht om te kiemen en is nieuw leven mogelijk.
Wat in de natuur een verbazend wonder is, is dat ook in ons eigen leven. Als we met ons leven niets doen, het enkel voor onszelf houden zoals een stuk bezit dat we krampachtig omklemmen, heeft het geen betekenis voor anderen. We kunnen dan geen liefde geven, geen liefde krijgen. Maar als we het uit handen willen geven, zoals de graankorrel valt in de aarde, dan winnen we iets heel nieuws: we ontdekken dan de kracht van leven dat gedeeld kan worden, dat vreugde en zorg kan geven, en waaruit iets kan ontstaan dat ook voor anderen een bron van leven is.
Verbonden met God
Het uur waar Jezus voor staat, kan ook het onze worden. Het kan het moment zijn waarop we diep in ons hart het verbond met God hernieuwen. Laat Gods woord van liefde geen dode letter blijven. Maar schrijf het in je hart, zodat het kan leven en je leven kan richten. Dit is wat je nú kunt doen, dit is het uur dat bepaalt hoe je leven er verder zal uitzien: van geen waarde voor anderen, of bron van leven. Laten wij met Jezus dit uur ingaan.
(jh)
