Als er een brief van de belastingen in de brievenbus of mailbox valt, hou je toch altijd even de adem in. Je vraagt je dan af of je ‘de keizer’ genoeg hebt gegeven zodat je geen extra’s moet opleggen…
Belasting betalen ?
“Geef aan de keizer wat van de keizer is, maar aan God wat God toekomt.” Een intrigerende uitspraak van Jezus waar vele interpretaties aan gegeven worden. Op onze euromuntstukken kan je op de achterkant vandaag nog altijd de afbeelding van (in ons geval) de koning terugvinden. Maar voor hun waarde heeft dit geen enkel belang. Hun waarde ontlenen ze aan het gezag van de Europese muntunie. Aan de keizer geven wat hem toekomt, betekent voor ons dat we de plicht hebben te gehoorzamen aan de wetten van de staat, de fiscale wetten inbegrepen. Dat mag ook geen probleem zijn. Wij leven in een rechtsstaat die het welzijn van de burger op het oog heeft. Dat was wel even anders in Jezus’ tijd. De keizer van Rome was een despoot die zichzelf goddelijk gezag aanmat en die desnoods over lijken ging. We kunnen dus begrijpen dat heel de kwestie van belasting betalen in het Palestina van toen heel gevoelig lag voor de vrome jood.
God geven wat hem toekomt
Blijft voor ons evenwel het woord van Jezus: geef maar terug aan de keizer wat van hem is, maar geef aan God wat Hem toekomt. Maar hoe kunnen we dat, aan God geven wat Hem toekomt? In het boek Genesis, het Boek van de Schepping, lezen we dat God de mens geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis. Dat is natuurlijk beeldspraak, maar het drukt uit hoe nauw de mens God aan het hart ligt. Iedere mens, man en vrouw, draagt als het ware het stempel, de afdruk van Gods liefde in zich. Het maakt elke mens ook zo uniek en onvervangbaar. Aan God geven we niet alleen wat Hem toekomt door Hem te eren en te belijden als de Schepper van ons bestaan. We geven Hem pas ten volle wat Hem toekomt door ieder mens tot zijn of haar recht te laten komen en te respecteren in de kern van zijn menszijn. Dat moet van Godsgelovigen onvermoeibare verdedigers maken van mensenrechten.
Stempel van God
Nog persoonlijker stelt zich voor ieder van ons de vraag: van waaruit leef ik, denk ik en spreek ik? Weerspiegel ik in mijn omgang met mensen iets van Gods liefde voor ieder van zijn schepselen? Zijn zij voor mij echt ‘afdruk’, stempel van wie God is? En draag ik zelf dat stempel met ere en met verve? Draag ik Hem in het hart? Niet bepaald vragen die je stelt als er een bericht van de belastingen binnenvalt. Maar die elke gelovige, die God het zijne wil geven, ter overweging wil nemen.
(jh)
