Mensen met ambitie mogen er best zijn. Zonder ambitie, zonder gedrevenheid om te werken aan de samenleving, zou er weinig veranderen. Ambitie kan ook omgekeerd werken. Als de ambitie je over andere mensen heen doet lopen zit je verkeerd. Dan is ambitie een ander woord voor persoonlijk voordeel en gewin.
Zoals die twee broers, Jakobus en Johannes, die naar Jezus komen (Marcus 10,35-45). Hun bijnaam zegt al veel: ze zijn de ‘zonen van de donder’. De donder kun je niet negeren. Het is hun ambitie om een voorname plaats in het koninkrijk van Jezus te kunnen bekleden.
Positieve ijver
We zijn geneigd om dat dadelijk te veroordelen, het maakt de andere leerlingen ook boos, lezen we. Het hebben van ambitie zou in christelijke kringen niet mogen bestaan, denken we. Daar moeten liefde en gelijkheid heersen. Maar ontbreekt het ons soms niet aan enige positieve ijver, aan ambitie dus, om Jezus’ droom gestalte te geven? Het gevolg is dat ons christenzijn maar een lauwe afspiegeling is van de radicale eisen die het volgeling zijn van Jezus stelt.
Dat Jezus dus zonder meer de ambitie van de twee donderzonen afwijst, denk ik niet. De verkondiging van zijn blijde boodschap heeft durvers en voorlopers nodig. Maar ze verliezen één ding uit het oog. Ze zien niet, of willen niet zien, dat de missie van Jezus, hun leider, zal eindigen in lijden en dood. Ze beweren wel enthousiast dat ze de beker kunnen drinken die hij zal drinken, de beker van het lijden. Zover is het bijlange nog niet. En eenmaal dat ze dit echt zullen kunnen én doen, zullen ze al andere mensen zijn, getekend door de ervaring van wat het betekent echt Jezusvolgeling te zijn.
Bochten en kronkels
Wat mag onze ambitie zijn als mensen die gevoelig zijn voor Jezus’ boodschap? We mogen er vreugde uit putten, jawel, hoop en geloof dat ons leven in Gods hand is, dat Hij ons draagt. Maar dat geloof voert ons ook mee door de bochten en kronkels van het leven zoals het is. Het spaart ons niet van persoonlijke twijfel, van duistere momenten door tegenslag en ervaringen van pijn, verdriet, onbegrip, afwijzing. Daar wordt niemand van gespaard, ook niet wie gelooft in Jezus’ boodschap van liefde. Het lijden dat daar het gevolg van is, is niet iets wat je zomaar zoekt, ook Jezus zoekt dat lijden niet. Maar het is het gevolg van keuzes die je maakt, van inzet die niet altijd antwoord vindt. Wie liefde geeft, kan ook lijden aan die liefde. Maar wie lijden durft te ondergaan, het niet uit de weg gaat, voelt ook beter het lijden van anderen aan. Met die ambitie je geloof beleven, zet je zeker meer en dichter op de weg van Jezus.
Jos Houthuys
