Elkaar gegeven
Als mensen zijn we elkaar gegeven. Dat klinkt mooi maar in ons dagelijks taalgebruik drukken we het soms anders uit. Vroeger zegden ouders bij een geboorte wel eens dat ze een kind ‘gekocht’ hadden. In onze tijden van uiterste zelfbeschikking is er eerder sprake van een kind ’maken’. De Bijbel drukt het helemaal anders uit: het leven wordt ons gegeven. Wie zegt dat hij het leven krijgt, erkent God als de schenker ervan. Hij zal dat leven behoeden en eerbiedigen, want het komt uit Gods hand.
In het evangelie van zondag (Marcus 10,2-16) wordt dat tweemaal mooi geïllustreerd, waar het gaat over de huwelijkstrouw en vervolgens over de kinderen die Jezus tot bij zich laat komen. In het huwelijk zijn man en vrouw elkaar gegeven om elkaar te behoeden en het leven mogelijk te maken. Kinderen dan weer - kleinen en weerlozen dus – roepen ons op om extra oog te hebben voor het zwakke en het broze.
Kwetsbare mens
Ook in het huwelijk kan het gebeuren dat het ideaal van de liefde mislukt. Soms is er dan geen andere oplossing mogelijk dan scheiding. Als scheiding een uitweg biedt, heeft het leven opnieuw kansen, en wie kan daar tegen zijn? De realiteit is dat er vaak een gekwetste en zwakkere partij achterblijft, ongeacht of dat nu de man of de vrouw is. Daar sluit de passage over Jezus die de kinderen tot bij zich laat komen bij aan. Kinderen staan in het evangelie model voor de kwetsbare mens, de mens die het uit eigen kracht niet haalt. Dat Jezus de kinderen tot bij zich laat komen, is geen idyllisch of vertederend moment in het grote-mensenboek dat de Bijbel is. Het herinnert ons er aan dat we hen, die ons nodig hebben - en bij uitstek zijn dat kinderen -, moeten omarmen en behoeden.
Ook als het ideaal van de liefde in het huwelijk of in welke partnerrelatie ook mislukt, Jezus zal nooit iemand terugwijzen of afschrijven, zeker niet de gekwetste mens. Daarin is hij beeld van Gods voorkeursliefde voor de armen en de zwakken. Het ideaal van het begin – dat niemand mag raken aan wat God wil verbinden - houdt Jezus hoog. Hij laat zich door de Farizeeën niet verleiden tot een uitspraak over de Wet van Mozes die toelaat dat een man zijn vrouw verstoot en van haar scheidt. Maar in het gebaar van de kinderen die bij hem mogen komen, toont hij dat zorg voor het broze leven altijd de bovenhand moet voeren. Zo zijn we elkaar als mensen gegeven. Zo zijn we samen beeld van Gods liefde.
Jos Houthuys
