Iemand zei tot Jezus: “Heer, ik zal u volgen, maar laat me eerst afscheid nemen van mijn familie.” Tot hem zei Jezus: “Wie de hand aan de ploeg slaat op de akker van God, mag niet omkijken naar wat hij achterliet, anders is hij niet geschikt voor het Rijk van God.” (Lucas 9,61-62)
Geduld en ongeduld lopen doorheen de lezingen van deze zondag. We herkennen het ook in eigen leven en in de wereld om ons heen. Wanneer ga je nu reageren op die mail of die sms? Ongeduld in het verkeer ... Maar dan toch ook weer het geduld waarmee (groot)ouders tijd maken voor de kinderen en hun vragen.
Zonder uitstel of geduldig ?
We horen over de roeping van de profeet Elisa (Koningen 19,16b.19-21). Een opdracht die geen uitstel duldt. Maar als Elisa tijd vraagt om afscheid te nemen van zijn vader en moeder, gunt Elia hem die vrijheid. Diezelfde mengeling van geduld en ongeduld zien we ook bij Jezus in het evangelie (Lucas 9,51-62).
Jezus toont zich geduldig ten aanzien van het Samaritaans dorp dat hem niet wil ontvangen. Terwijl de leerlingen hen daarvoor willen straffen, berispt Jezus die ongeduldige houding van z’n leerlingen. Maar ten aanzien van twee kandidaat-volgelingen legt Jezus minder geduld aan de dag: wie kiest voor het Rijk Gods, moet niet achterom kijken maar vooruit.
Duidelijke keuze zonder omkijken
Geloven in Jezus vraagt om een duidelijke keuze. Kiezen voor hem en de Blijde Boodschap kun je niet een beetje; het vraagt om een consequente houding. Meer in het algemeen kunnen we ook zeggen dat terugkijken naar het verleden vaak geen oplossing is. Bepaalde keuzes vragen een volmondig ja en een houding die eraan beantwoordt. Daarom: laat de dóden hun doden begraven, geef voorrang aan het leven en wat de toekomst van het leven vereist.
Geduld en ongeduld lopen in ons eigen leven vaak door elkaar. Als het gaat om een keuze voor mensen en zo ook voor God, is een zeker ongeduld op zijn plaats. Wat ik voor een ander kan betekenen, welke nabijheid ik kan geven, vraagt om een ondubbelzinnige beslissing. Je kunt niet half of een beetje voor je partner kiezen.
Geduld om te groeien in die keuze
Kiezen voor God, en zo ook voor medemensen, vraagt dan toch soms het geduld om te groeien in die keuze. Kiezen voor God is in feite een levenslange keuze. Sommige momenten is die keuze duidelijk en lukt ons dat. Andere momenten ligt het moeilijker en zien we het niet. Geduld is dan op zijn plaats. Zoals we dat geduld ook dienen op te brengen tegenover anderen. In de weken die nu aanbreken, mogen we op een soort vakantiegeduld voor elkaar mogen rekenen. We willen elkaar de tijd gunnen om een en ander weer wat op orde te krijgen. Zodat we nadien weer duidelijk zien wat ons te doen staat en welke richting het uit moet.
(jh)
