Veranderen
Als we een fotoalbum bekijken, zien we hoe dikwijls we van uitzicht zijn veranderd: als kind, of als jongvolwassene, of als mens van middelbare of oudere leeftijd. De wezenlijke trekken blijven, maar toch zien we er telkens anders uit.
We veranderen niet alleen van uiterlijk, ook innerlijk kunnen we veranderen. Van gesloten en bedeesd naar opener en spraakzamer. Van stuurs naar vriendelijk en innemend. Omgekeerd kan ook. En iemand die niet erg bijdehand leek, kan zich in de loop der jaren ontpoppen tot een handig en ijverig iemand.
Ware gedaante
We kunnen dus in de loop der jaren een aantal veranderingen ondergaan. Maar wat is dan onze ware gedaante, ons ware gelaat? Zijn we iemand waarvan mensen kunnen zeggen: “Daar kan je op rekenen?” Of eerder: “Daar moet je niet teveel aan vragen.” Zijn wij mensen die menen wat ze zeggen, leven we waarachtig? Meestal voelen we wel aan hoe iemand is. Maar onze diepe kern, onze ware gedaante komt niet altijd zo uitgesproken naar voren in het gewone dagelijkse leven. Soms zijn er ervaringen nodig die ons uitlokken, die onze authentieke gestalte beter tevoorschijn toveren: dat kunnen topmomenten of dieptepunten in het leven zijn. In diep verdriet kan een mens toch sterk en echt naar voren treden.
Jezus
Hoe was Jezus? Wie was hij? Die vraag leefde ongetwijfeld bij zijn leerlingen. Het evangelie van Marcus heeft geen echt paasverhaal. Het eindigt in diepe chaos na de dood van Jezus. Maar midden in zijn evangelie licht Marcus al een tipje van de sluier op. We lezen het in de liturgie van de tweede vastenzondag (Marcus 9,2-10). Jezus wordt boven op een hoge berg kortstondig in het volle licht geplaatst, het licht van Pasen. Het is als een vroege paasboodschap. Jezus is Gods wellbeminde, op hem mag je je richten, aan hem je toevertrouwen.
Trouw blijven
Een topervaring kun je niet vasthouden. De leerlingen van Jezus moeten met hem terug de berg af, weer naar het leven, daar waar de mensen zijn met hun noden en zorgen, met hun vragen en zoeken. Het zal voor hen tijd vragen om Jezus daarin echt na te volgen. Maar boven op de berg is het volle licht al even mogen opgaan over de weg die ze af te leggen hebben. Dat is een weg van trouw aan God, trouw aan het woord van de profeten, trouw aan het dienstbaar zijn aan mensen. In die gedaante hebben zij Jezus mogen herkennen, zo is hij. Ook wij mogen samen met de apostelen groeien in de herkenning van wie Jezus is en wat hij betekent voor ons eigen leven. Maar ook is het onze roeping om zelf meer en meer te ontdekken welke onze ware gedaante is en hoe wij daar trouw kunnen aan blijven. Af en toe kan het licht en inzicht dat van anderen komt ons daarbij helpen. We kunnen voor elkaar de inspirerende anderen zijn die ons helpen te zien voor wie en waar we er kunnen zijn.
(jh)
