Goede voornemens horen bij het nieuwe jaar dat intussen al wat gevorderd is. We hebben ze uitgesproken tegen elkaar, of op wenskaartjes neergeschreven, of ze zo maar opgepikt zoals ze ons steevast in deze tijd van het jaar bereiken.
Voornemens van alle aard
Er zijn zeker heel wat goede voornemens die zin hebben. Stoppen met roken, meer sporten en bewegen, gezonder eten… het zijn de klassiekers. Niet moeilijk natuurlijk voor wie niet rookt en al vanzelf veel beweegt. Maar ieder weet wel waar voor hem of haar de uitdaging ligt.
Van een andere categorie zijn voornemens zoals: tijd maken en luisteren, meer geduld en begrip betonen in moeilijke situaties, niet te vlug iets van je afwentelen, openstaan voor opbouwende kritiek, ongelijk durven bekennen. Dat is al moeilijker. Hier moeten we nog meer vechten met onszelf, ingaan tegen de aard van het beestje dat we zijn. We kennen onszelf, en we hervallen zo gemakkelijk in oude gewoontes en gebreken. Niet getreurd: begin met meer geduld te hebben met jezelf, dat op zich al is een goed voornemen.
Voornemens van nog een andere aard zijn: af en toe stilvallen, een rustmoment inbouwen, een kaarsje branden thuis of in een kerk, wat zelfreflectie beoefenen. En als gelovige mens kan je dat aan- en invullen met: tijd voor gebed, bezinnende lectuur, deelnemen aan vieringsmomenten van de plaatselijke geloofsgemeenschap.
Een nieuwe trend is dat de samenleving zelf ons aanzet tot specifieke voornemens. Er was vorig jaar al de campagne ‘veertig dagen zonder vlees’. Op 1 februari start Tournée Minérale weer, de gelegenheid om samen met familie, vrienden of collega’s mee te doen aan een maand zonder alcohol. Of één week leven met het budget van een kansarm gezin.
Stop met zagen en klagen
Een nieuwe actie is ’30 dagen zonder klagen’, die loopt van 15 januari tot 14 februari. Nu kan het soms wel eens deugd doen je nood te klagen. Die uitlaat heeft iedereen nodig Je hebt gezegd wat je dwars zit en, voilà, je kan er weer tegen. Maar klagen kan ook ziekelijk worden, waardoor je de mensen rondom je wegjaagt. Dan kan zo’n actie wel zin hebben. Bewuster worden van mijn communicatie en de toon ervan. Is die niet teveel op mezelf gericht, op het verwerken van persoonlijke frustraties of gekwetste eigentrots? Of is het soms machteloosheid die geventileerd wil worden?
Van memmen tot neuten
Laten we die actie ernstig nemen op de wijze zoals cabaretier en schrijver Wouter Deprez ze voorstelde in De Standaard van 11 januari. Hij was vergeten hoeveel varianten in het klagen hij beheerste. “Eerst heb ik een paar uurtjes ‘gememd’. Dat is tandeloos, aanhoudend geklaag. Met het ‘memmen’ warmde ik me op voor het ‘kreften’. Dat is agressiever geklaag, waarbij man en paard worden genoemd, aangevallen en dood gewenst. ‘Kreften’ doe je kort en krachtig, met woede als steekvlam. Toen die felle woede wegebde, schakelde ik over op ‘wurtelen’. Daarbij dram je nog een tijdlang door over één onderwerp, tot je een grote berg van ergernissen hebt geschapen. Daarna ‘ruttelde’ ik nog een kwartiertje. Daarbij doe je wel wat van je verwacht wordt, maar met tegenzin, die je ook uitspreekt. Ik sloot af met een halfuurtje ‘neuten’. Daarbij klaag je eerder stilletjes, armen over mekaar. ‘Geneut’ is ideaal uitbolgeklaag. Na die paar uurtjes memmen, kreften, wurtelen, ruttelen en neuten kon ik er weer helemaal tegen.”
Zoek verbondenheid
Dit is iemand met een realistische kijk op zichzelf. En die het bovendien met humor kan verwoorden. Ik sluit me volledig aan bij deze sterke vorm van zelfkennis en kunst om te relativeren. Kruid je zo’n houding bovendien met een gezonde dosis optimisme, dan sta je al vanzelf sterker in je schoenen en kunnen de donkere winterdagen je minder deren. De ene geest is somberder gestemd dan de andere, dat is ieders eigen natuur. Maar contact met andere mensen heeft een positieve invloed die bevrijdend en zelfs therapeutisch werkt. Wie zich opsluit in zijn eentje, blijft gromberen. Wie andere mensen opzoekt, ontmoetingen niet ontvlucht, geeft zichzelf de kans zijn gemoed te ontlasten. En tenslotte: wie goed doet, goed ontmoet. De handen uit de mouwen voor een ander, een engagement in een vereniging, een parochie, het kan een telkens nieuw begin zijn.
Alle begin is klein
Met alle goede voornemens is het echter zo dat er bepaalde regels zijn om het vol het houden. Begin liever één bepaalde doelstelling, niet met verschillende. Leg de lat niet te hoog. Wees niet ontmoedigd als je het niet altijd volhoudt, niemand is perfect. Laat je ondersteunen door andere mensen. En als je al eens klaagt, doe het zonder zagen. Veel succes met het uitvoeren van je goede voornemens!
(jh)
