In gezinnen met jonge kinderen bestaat de gewoonte om ’s avonds voor het slapen gaan voor te lezen. Mama of papa neemt dan een verhalenboek, slaat het open en kiest er een toepasselijk verhaaltje uit. En de kleinen, die luisteren met open mond, bedelend om nog meer te mogen horen. Een kostbaar moment van geborgenheid tussen ouders en kinderen.
Verhalen die richting geven
Voorlezen doen we ook in de liturgie. Er is de eerste lezing en het evangelie. We lezen ze uit het eeuwenoude boek dat we de Bijbel noemen. Daarin vinden we de grote verhalen die richting geven aan ons leven en geloven. Zoals ze ook de mensen van toen begeesterd en geïnspireerd hebben. Rond die verhalen komen wij samen. We herkennen ons erin of laten ons erdoor bevragen. En willen er voedsel in vinden voor ons leven. Ze schenken ons geborgenheid in een geloof dat we delen.
En wat vertellen ons de lezingen van de komende zondag (Nehemia 8,2-4a.5-6.8-10; Lucas 1,1-4.4,14-21)? Volgens de lezing uit het boek Nehemia las de priester Ezra voor. Het volk is net teruggekeerd uit een jarenlange ballingschap in den vreemde. Ze verlangen ernaar om de aloude woorden van Gods wet te kunnen horen. Ze willen weer de droom herkennen waar ze altijd van geleefd hebben en die hen brutaal afgenomen was. Ze willen in dit bijzondere moment vooral horen hoe God een nabije God wil zijn bij wie zij zich geborgen mogen voelen.
Voorlezen doet ook Jezus in het evangelie. Hij leest niet zomaar willekeurig wat voor. De woorden die hij kiest zijn van de profeet Jesaja. Hij past die woorden op zichzelf toe: de Geest van God heeft mij gezonden om aan mensen, die het moeilijk hebben, te verkondigen dat God naar hen omziet. Zo zal ook Jezus zijn hart laten uitgaan naar de meest kwetsbaren. Met zijn leven zal hij de woorden uit het boek waarmaken.
Levensboek
We zeggen soms van mensen dat hun leven leest als een boek. Mensen kunnen een open boek zijn, kennen ook zwarte bladzijden in hun leven, beginnen aan een nieuw hoofdstuk of zetten er een streep onder. Hoe ziet ons levensboek eruit? Wat voor verhalen vinden we daarin? Staan er ook verhalen in die ons verbinden met anderen, en ja, ook met dé Ander, met God? Mag God ons levensboek mee invullen en er zijn Naam in schrijven? Mag Hij deel uitmaken van ons levensverhaal? Zodat we ons bij Hem geborgen mogen weten, zoals kinderen bij een liefdevolle ouder.
(jh)
