Puffend in de zon liepen ze de kerktrappen op: een groepje catechesekinderen van Waterloo begeleid door hun catechisten en pastoor Vénuste. Op woensdag 31 mei, feest van Maria bezoek aan haar nicht Elisabeth, kwamen zij op bezoek bij O.L.V. van Alsemberg. Te voet, zo’n 8 km van aan hun parochiekerk tot hier. Eerstejaars vormelingen die in mei één of andere bezienswaardige kerk in de buurt opzoeken, en dit jaar was het de beurt aan Alsemberg.
De eerste indrukken bij het binnenkomen van onze kerk zijn altijd overweldigend voor de bezoekers, men aarzelt even aan de deur en eens ‘de stilte’ eigen gemaakt, durft men toch rond te gaan of men gaat zitten. En zo was dat ook met deze kinderen. Als ik hen vroeg wat hen opviel in deze kerk was het antwoord: de grote standbeelden (van Maria en Johannes boven het hekken), de preekstoel, dat ‘ondefinieerbaar beeld’ vooraan in de kerk, de orgelpijpen....
Dan volgde wat historische uitleg. Aandachtig luisterend gingen eerst aarzelend maar dan vlot de vingers in de lucht en kwamen veel vragen. De preekstoel blijft de attractie. In welk hout? Wie zit daar? En de duif daarboven bracht ons bij het vormsel en jawel, ze hadden van de Bergrede van Jezus gehoord. De romaanse doopvont, die door pastoor Bols in 1888 teruggevonden werd in de vijver beneden, werd ook meteen een aandachtstrekker, vooral toen het koperen deksel een bocht nam. Hun eigen doopsel kwam hier ter sprake.
Onderweg nog even op bezoek bij de hertogen op de schilderijen en de beenhouwers van Brussel in de zijkapel.
En dan le moment suprême, dat ondefinieerbare beeld bleek van dichtbij een vrouw te zijn met een kindje op de schoot. Maria, Ster der zee: wat een naam!? Hoe kwam zij daar en waarom al die brandende kaarsen? Eén van de jongens had meteen gezien dat ze glimlacht en toen hun kaarsje aangestoken werd ‘glimlachten’ zij ook. De glasramen die in de zon barstten van kleur dienden nog even als inspirerende achtergrond bij het Mariagebed: wees gegroet.
Kinderen van 10 jaar zijn zoals een spons, alles opnemen, verwerken, bewaren of vergeten, misschien... Een tof initiatief voor catechesekinderen dat hopelijk nog door andere groepen zal nagevolgd worden: een stevige wandeling, rust en uitleg in kerk of kapel en met auto’s of openbaar vervoer terug naar huis.
Bedankt, catechisten en pastoor Vénuste. Wie wordt de volgende groep?
(rvdp)
