In die tijd leerde Jezus in een gelijkenis aan zijn leerlingen dat zij steeds moesten bidden en het niet opgeven ... (Lucas 18,1-8) .
Niet opgeven
Op vele plaatsen en op vele manieren wordt gezocht hoe opnieuw leven te blazen in onze kleiner en ouder wordende geloofsgemeenschappen. Het stemt mensen soms moedeloos als ze zien hoe datgene wat ze altijd als waardevol ervaren hebben, niet meer aanspreekt bij de nieuwe generaties. We voelen ons dan misschien wel als Mozes die moe zijn armen willen laten zakken. Maar gesteund door anderen weet hij zijn armen te blijven verheffen en zo te volharden in godsvertrouwen. We hebben anderen nodig om vol te houden en nieuwe wegen te zien.
Blijven vertrouwen
De weduwe uit het evangelie van zondag mag ons nog meer aanspreken. Een vrouw, weduwe nog wel, die dus op een dubbele wijze zwak staat in de samenleving van toen, haalt haar recht door niet op te geven. Ze gelooft in haar zaak en houdt niet op haar stem te verheffen. Soms worden die stemmen in de kiem gesmoord. Op andere momenten halen ze het, zij die hun recht zoeken. De parabel wil er ook mee zeggen: God is als een vriend tot wie wij eindeloos mogen vragen en bidden.
In gebed
Maar bidden kan moeilijk zijn. Onze cultuur nodigt er niet toe uit. Het is een tijd van druk, druk, druk. En vooral van zelfredzaam zijn. Vertrouwen stellen op anderen ligt moeilijk. Zeker op dè Ander. Gebed vraagt juist om aandacht, om rust en overgave. Wat dat betreft kunnen wij in de leer gaan bij Jezus zelf. Hij is een mens van gebed bij uitstek. Steeds weer zoekt hij het gelaat van God. Hij doet dat in de vrije natuur, in een synagoge of wanneer hij voor een vraag om hulp komt te staan. Dat gebed geeft hem de kracht om er te zijn voor de armen en de zieken, voor zondige mensen en voor allen die geen helper hebben.
Leren van jonge kerken
Het is missiemaand. Onze vermoeide oude kerk in Europa kan leren van de kracht en de vitaliteit van de zogenaamde jonge kerken. We mogen er zien hoe juist arme en kwetsbare mensen hun hoop en kracht vinden in het evangelie, in Gods voorkeursliefde voor mensen die recht zoeken. Hun geloof is vaak ook de bron van inspiratie om te streven naar meer recht en gerechtigheid. Ze mogen ons een spiegel voorhouden. Onze inzet voor wat mensen verbindt en recht doet, is zinvol. Niet altijd zien we dat. Maar de armen laten zakken is niet de oplossing. Blijven geloven in de kiemkracht van het kleine, in het stille woordeloze gebed, in de volgehouden inzet voor zwakken en kleinen, het mag ons helpen om de blijde boodschap lijf en leden te geven. Om de steunpilaren te zijn voor hen die dreigen op te geven.
