In de Kapellekerk te Brussel staat een ongewone beeltenis van Maria. Het is geen Maria met kroon en scepter, geen Koningin of Ster der Zee.
Het is de Onze-Lieve-Vrouw van Eenzaamheid, gehuld in een zwarte kapmantel, met een blik die droef naar beneden is gericht. Het is een Maria die zich vereenzelvigt met het lot van hen die treuren omdat zij ziek of arm zijn, of omdat zij niet gekend worden of zich verstoten voelen. Dat beeld van Maria raakt mij meer dan die van een luisterrijke Koningin.
Deze Maria, de solidaire met de verstotenen, staat aan de voet van het kruis waarop Jezus hangt. Zij treurt ook om hem. Welke moeder zou het niet in die situatie? Maar staande aan de voet van het kruis roept zij ons ook op om ons te herkennen in die zoon van haar, om voor hem te kiezen zoals zij dat gedaan heeft. Jezus is gestorven omdat hij zich helemaal gegeven heeft aan anderen. Maria heeft zich gaandeweg herkend in de weg die hij gegaan is. Dat was een geleidelijke weg van groeien, een weg soms van pijn en afwijzing. Maar Maria is die weg gegaan, en in die zin is zij ook solidair met ons die vaak ook zoekend en aarzelend zijn, hangend tussen geloof en ongeloof. Het spoor volgend van haar zoon Jezus is dit voor Maria uiteindelijk een weg ten leven gebleken. Leven ontstaat daar waar mensen het solidair voor elkaar opnemen. Zo maken zij de naam van God waar, die betekent: ik zal er zijn voor u.
Velen hebben kracht en inspiratie gevonden in die weg ten leven. Onze christelijke geschiedenis staat bol van mensen die wij heiligen noemen, omdat zij voor ons mee een spoor ten leven hebben getrokken. De heilige Elisabeth van Thüringen, tweede patroonheilige van de kerk in Alsemberg, is zo’n figuur. Zij is de patroonheilige van alle mensen die anderen bijstaan in het caritatieve werk. Door de eeuwen heen is zij geëerd geworden, in kunstwerken en schilderijen, maar ook in vele hospitalen die zich naar haar naam genoemd hebben. Diezelfde solidariteit wordt vandaag nog altijd in de praktijk gebracht door de vele vrijwilligers in de mantelzorg, in Ziekenzorg, in alle toewijding waarmee zieken en stervenden omringd, getroost en bijgestaan worden. Allen samen zijn zij zoals die sterke, krachtige, ontroerende Onze-Lieve-Vrouw der Eenzamen. Op 15 augustus vieren wij dat zij helemaal thuishoort bij God en dat zij ons voorgaat op de weg naar zijn huis van Liefde. Moge Maria voor ons een blijvende bron van inspiratie en aanmoediging zijn. Zalige hoogdag.
(jh)
