Is het nog nodig een missiemaand te organiseren als de tijd van de missionarissen die vanuit Vlaanderen vertrokken ver achter ons ligt? Ja, als we de missiemaand zien als de maand van ons allemaal. Ze nodigt ons uit stil te staan bij onze persoonlijke relatie met God. Hoe ervaren we zijn aanwezigheid? Hoe weten we ons door Hem gezonden? En hoe zendt Hij ons naar anderen, dichtbij en veraf? We zijn er immers van overtuigd dat Christus ons vraagt met elkaar in relatie te treden. We hebben elkaar nodig, we vullen elkaar aan. Samen kunnen we meer dan alleen, zeker als we het evangelie in woord en daad willen verkondigen.
Missie hier
Dat zet ons aan om werk te maken van onze gemeenschappen hier. Niet overal staan we nog even sterk, we zien het in onze parochies. Waar we kunnen slaan we de handen in elkaar, ook al maakt de coronacrisis het ons daarbij nu eventjes lastig. Maar ook die gaat voorbij. Wat ze ons leert is dat we mogen geloven in de kracht van het kleine (zie bijvoorbeeld de meer kleinschalige vormsel- en communievieringen van deze maand), maar ook in de inspiratie die we elkaar daarbij kunnen bieden. Wat mogelijk is in de ene gemeenschap, hoeft dat niet te zijn in de andere. We mogen over het muurtje kijken en van elkaar leren, zonder na-ijver of enkel zweren bij wat ooit eens was. Ook dat is de kracht van missie: gezonden worden tot nieuwe, haalbare vormen van gemeenschapsvorming.
Missie daar
De zending naar en met elkaar opent ons hart voor de kerken elders ter wereld. Daar zijn levenslustige en levenskrachtige kerkgemeenschappen met veel jonge gezinnen en vreugdevolle jongeren. Zij slagen erin de boodschap van Jezus’ evangelie te leggen op de concrete en harde realiteit van hun bestaan. Daardoor weten mensen zich begrepen en bemind door de Heer. Dat spreekt (jonge) vrouwen en mannen aan om zich in te zetten voor Hem en het evangelie. Deze kerken hebben het materieel moeilijker dan wij, maar spiritueel staan ze sterker dan de kerken in het Noorden.
Missie overal
De missiemaand krijgt een andere betekenis als we ons bewust worden van de grote leerkansen die voor ons in het Zuiden liggen. Samen met de hele wereldkerk vieren we op 18 oktober Missiezondag. Onze verbondenheid binnen de wereldkerk staat dan centraal, maar ook de zending die we allemaal hebben. Dit jaar legt Missio de nadruk op de vreugde die daarvan uitgaat. Door Jezus’ voorbeeld zijn we geroepen tot hoopvolle relaties die ons helpen zovele obstakels van ongelijkheid, armoede, gezondheid… te overwinnen. We geven voorrang aan het positieve: liefde, geluk, hoop, vergeving.
We organiseren sinds lang geen omhalingen meer in onze kerken omdat dit om gezondheidsredenen voorlopig niet mag. Maar onze bijdrage kan altijd bij het buitengaan in het mandje. Wat je deze zondag daarin legt, is bestemd voor Missio. Laat het… van harte zijn.
