Aanmoediging
Als iemand je feliciteert, doet dat erg veel deugd. Je voelt je gekend en gewaardeerd. De zaligsprekingen die we in de liturgie op Allerheiligen te horen krijgen zijn zulke felicitaties. Alleen verrast ons misschien de categorie van mensen die gefeliciteerd worden. Ze hebben niet de eigenschappen waar we direct aan denken: het zijn niet de luide schreeuwers of de aandachtstrekkers. Het zijn veeleer de zachtmoedigen, de milden en barmhartigen, zij die stille waarden vooropstellen zoals het hunkeren naar gerechtigheid en vrede… En toch, zij zijn het die ons tot voorbeeld worden gesteld. Zo’n felicitatie is ook een aanmoediging om op die weg verder te gaan. Zalig betekent dan: je bent op de goede weg. Op de goede weg ben je als je treurt om wat anderen pijn doet en die pijn tracht te weg te nemen. Als je zo’n mens bent, ga je de weg van God, weerspiegel je zijn heiligheid.
Onvergetelijk
Op Allerheiligen denken wij dankbaar aan al die mensen die deze weg gegaan zijn en die we daarom heiligen noemen. Het kunnen grote namen zijn, zoals Franciscus en Clara, Theresia van Avila en Damiaan. Maar we denken ook aan mensen dichter bij ons die evenzeer Gods liefde uitgestraald hebben. Een moeder of een vader, een vriend of tochtgenoot, een kind. Het verdriet omdat ze er niet meer zijn, is misschien nog levensgroot. Van de ene was het leven voltooid en bracht de dood rust en vrede. Voor de ander kwam de dood veel te vroeg, doorbrak hij dromen en verwachtingen. Zoveel soorten gevoelens gaan dan in ons om. Maar ook dankbaarheid. Ze zijn onvergetelijk voor ons. En wij trekken ons op aan wie ze voor ons geweest zijn, hun gedachtenis in leven houdend door aan elkaar te vertellen hoe ze waren, hoezeer we ons met hen verbonden wisten. En we zeggen dan: “Hij was een oprecht mens.” Of: “Zij was iemand bij wie je altijd terecht kon.” Of: “Hij straalde levenslust uit.” Zo blijven zij ons voorgaan op de weg die we allen te gaan hebben.
Terugkijken en vooruitkijken
Allerheiligen en Allerzielen zijn dagen van terugkijken en van vooruitkijken. Van ontdekken wat we zelf voor anderen kunnen betekenen en waar onze bestemming ligt. Voor Jezus heeft die bestemming een naam: het is delen in Gods Koninkrijk, het is getroost en geheeld worden, het is delen in een vreugde die alle pijn en smart, alle kwaad en lijden overwint. Het is leven van een belofte, de belofte dat God zelf je in zijn armen zal sluiten. Voor Hem zijn wij allen zijn kinderen, wij zijn kinderen van God. En een kind… vergeet je nooit.
(jh)
