Soms hou je zo van iemand, dat het minste dat die liefde bedreigt, tot hevige emoties kan leiden. Ik denk aan ouders die onbedoeld hard uitvallen tegen een leerkracht die hun kind in hun ogen onterecht gestraft heeft. Of wanneer je je door ‘n goede vriend niet ernstig genomen voelt. Dan kan een mens wel eens onheilig uit de hoek komen.
Uit liefde voor wat heilig is
Dat gebeurt wanneer Jezus de tempel van Jeruzalem betreedt en ziet wat daar gaande is (Johannes 2,13-25). Het ontlokt bij Jezus een ongemeen heftige reactie die we van hem niet gewend zijn. Hij drijft het hele handeltje met de zweep naar buiten. Wat maakt Jezus zo woest? We kunnen het vergelijken met de liefde die iemand heeft voor wat hem of haar dierbaar is. Voor Jezus is dat de liefde voor zijn Vader die voor hem heilig is. Als hij die bedreigd ziet, brengt hem dat buiten zichzelf. Het tekent Jezus ten voeten uit als mens. Bewogenheid en passie zijn hem niet vreemd. Ook wij moeten daar geen schrik van hebben. Er zijn zaken in het leven waar we onverkort mogen voor opkomen. Die heel onze inzet, onze trouw, onze toewijding vereisen. De kritische vraag is natuurlijk altijd: voor wie of wat komen we op? Is het alleen wanneer we ons in ons materieel voordeel aangetast voelen? Of wat is heilig voor ons?
Voor Jezus is dat Góds heiligheid. Die staat voor hem boven alles. Die ziet hij hier aangetast in wat er in de tempel gaande is. Dat is geen godsdienst meer, dat is op winst beluste handel. De tempel is een economisch machtscentrum geworden dat mensen uitbuit en kleinhoudt. Maar ook buiten de tempel ziet Jezus hoe Gods heiligheid voor mensen niet meetelt. Zij gaan maar hun gang en zijn uit op eigen voordeel. God heeft geen plaats meer in wat hun leven bepaalt.
Tempel van Gods liefde
Uiteindelijk zal ook de tempel afgebroken worden. Gods heiligheid hangt niet vast aan een stenen gebouw. De echte tempel van Gods liefde is daar waar mensen onverkort voor elkaar opkomen. Dan komt Jezus in ons wonen, dan zijn wij de levende tempel die Gods heiligheid zichtbaar maken. Zoals ook Jezus dat met heel zijn leven voor ons was: de levende tempel waarin God dicht bij ons wil komen wonen. Het is goed dat wij onze stenen kerken elkaar kunnen ontmoeten en er Jezus aanwezig weten in de tekenen die hem nabij brengen: het gebroken brood, de beker die gedeeld wordt. Maar nog meer komt hij ons tegemoet in leven dat gedeeld wordt, in solidariteit met de zwaksten, ja, in echte eerbied voor Gods heiligheid.
(jh)
