Gelovig naar het Heilig Land gaan
Het Heilig Land. “Het Woord is mens geworden en het heeft onder ons gewoond” (Joh 1,14). Hier is God in Jezus mens geworden. “Kom, volg me” (Mc 1, 7). Deze woorden sprak Jezus tot de eerste leerlingen aan het meer van Galilea. Hij richt diezelfde woorden ook tot ons. Laten we samen in zijn voetspoor treden. In wat volgt, wil ik even meditatief stilstaan bij enkele bijzondere plaatsen die we bezoeken tijdens onze bedevaart.
De Negevwoestijn
De woestijn is een plek waar mensen sterven of veranderen, waar alles ophoudt of nieuwe dingen beginnen. Een plek die wordt gemeden, maar ook gezocht, om de stilte, de eenzaamheid of om zichzelf te verbergen. Mozes, David, Elia en Paulus vluchtten naar de woestijn en werden daar gevormd. Jezus werd door de Geest naar de woestijn gevoerd om daar door de duivel beproefd te worden. Hij leerde hier de juiste keuzes te maken. Het werd voor Hem een oefenschool om te weerstaan aan het kwaad. Ook wij moeten ons af en toe durven af te zonderen in stilte en eenzaamheid om het essentiële van het bijkomstige te kunnen onderscheiden.
Ein Karem
Op amper 7 km buiten Jeruzalem ligt Ein Karem, een oase van groen en rust. Hier situeren we in de benedenkerk de geboorteplaats van Johannes de Doper (Lc 1,57-68). In de bovenkerk, de kerk van de Visitatie, heeft de ontmoeting tussen Maria en haar nicht Elisabeth plaatsgevonden. Het binnenhof is verfraaid met het Magnificat in 42 verschillende talen (Lc 1,46-55).
Betlehem
Om de geboortekerk te betreden, moet de bezoeker langs een kleine, lage en smalle deur, ‘de deur van de nederigheid’. Om Jezus te ontmoeten moeten mensen zich durven klein maken, elke vorm van hoogmoed en pretentie afleggen, net zoals de herders en de drie wijzen. Kijkend naar de kribbe kom ik tot het besef dat mijn hart de kribbe moet zijn waarin Hij elke dag opnieuw geboren moet worden.
Nazaret
In de basiliek van de Aankondiging te Nazaret vinden we het huisje van Maria. Hier kreeg ze bezoek van de engel: “Schrik niet, Maria, u hebt genade gevonden bij God. U zult zwanger worden en een zoon baren die u de naam Jezus moet geven. Hij zal een groot man zijn en zoon van de Allerhoogste worden genoemd” (Lc. 1, 30-32). Maria moest zwanger worden van de Heilige Geest, ze moest zich ten diepste, innerlijk laten transformeren door de Heilige Geest. Ook wij worden opgeroepen om ons ten diepste te laten transformeren om meer en meer ‘instrumenten’ te worden van Gods liefde. In de stad Nazaret groeide Jezus op binnen de ‘heilige familie’. Langzaam maar zeker moesten Maria en Jozef Jezus loslaten opdat hij zijn eigen levensweg zou kunnen gaan. Ouders moeten op een bepaald ogenblik hun kinderen durven los te laten opdat ook zij hun eigen levensweg zouden kunnen gaan. Wegen, die ouders soms niet begrijpen.
Het meer van Galilea
Op de hellingen rondom dit meer bracht Jezus de meeste tijd van zijn openbare leven door. Hier riep hij de eerste leerlingen. Ook wij worden geroepen om hem ten diepste na te volgen, in woord en daad. Hier onderwees Jezus de menigte en stelde hij het teken van de wonderbare broodvermenigvuldiging, hier genas hij zieken, wandelde hij op de golven en gebood hij de stormen.
Kana
Dit is het dorp waar Jezus zijn eerste wonder verrichtte (Joh 2, 1-11). Ook wij worden geroepen om het lauwe levenswater van ons dagelijkse leven om te vormen tot sprankelende levenswijn, en ons geklaag en gezeur om te vormen tot blijheid en levensoptimisme. Net zoals Jezus moeten we levensvreugde en optimisme uitstralen tot het geluk van velen in onze wereld.
Berg Tabor
De voornaamste aanspraak van de berg Tabor op heiligheid stoelt op de christelijke overlevering dat de transfiguratie of verheerlijking van Jezus hier plaatsvond (Mt 17, 1-9). Petrus, Jakobus en Johannes mochten op deze berg de gedaanteverandering van Jezus meemaken. “Dit is mijn liefste Zoon, een man naar mijn hart. Luister naar Hem” (Mt 17, 5). Ook voor ons is Jezus de betrouwbare levensgids naar wie we moeten luisteren.
Jeruzalem
Voor de Joden de stad waar koning Salomo de tweede tempel bouwde. Voor christenen de stad verbonden met het leven, het sterven en de verrijzenis van Jezus. Voor moslims behoren de Rotskoepel en de Al-Aqsa-moskee tot de heiligste plaatsen van de islam. De Klaagmuur is de heiligste plaats voor de Joden en symboliseert het eeuwenlange verlangen naar een staat waarin het geloof in Jahwe centraal staat. Het is het symbool van het lijden van het Joodse volk, maar tevens de belofte van herstel. De Klaagmuur is het enige overblijfsel van de tweede tempel.
De Sionsberg
Deze berg ligt ten zuidwesten van de oude stad. Eens bevond de berg zich binnen de muren van het Bijbelse Jeruzalem. Hier bezoeken we het paleis van Kajafas (Petrus in Gallicantu). De kerk is gebouwd op de plaats waar volgens de overlevering het huis van de hogepriester Kajafas gestaan heeft. Hier zien we de gevangenis waar de terdoodveroordeelden verbleven. Ook Jezus verbleef hier de nacht voor zijn kruisdood.
Maria Dormitio
In deze kerk situeert men het ‘ontslapen’ van Maria. ‘Dormitio’ wijst op het tijdelijke karakter van de dood. Het is een overgang naar het volle, eeuwige leven.
Cenakel
Het is de bovenverdieping van een gebouw, waarin zich op de benedenverdieping de tombe van koning David bevindt. In deze zaal hielden Jezus en zijn leerlingen het Laatste Avondmaal (Mc. 14, 12-25). Dit was ook de plaats van het pinkstergebeuren, toen de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen (Hand. 2, 1-4).
Via Dolorosa
De Via Dolorosa is een straat in Jeruzalem. In het Latijn betekent dit ‘lijdensweg’. Langs deze weg liep Jezus zijn dood tegemoet. Op deze manier lopen we samen met Jezus, vanaf zijn veroordeling door Pontius Pilatus, naar de plek van de kruisiging op Golgotha en de verrijzenis. We gedenken alle mensen die een kruis te dragen hebben in hun leven, alle slachtoffers van het zinloze geweld. Mensen mogen elkaar nooit doen lijden, daar waar we kunnen, moeten we al het mogelijke doen om het lijden van anderen te verlichten of waar mogelijk weg te nemen.
Heilig Grafbasiliek
De Heilig Grafbasiliek herbergt de tombe waarin Jezus na zijn kruisdood werd neergelegd. Het is een van de heiligste plaatsen van het christendom.
‘Binnengetreden in het graf zagen ze tot hun ontsteltenis aan de rechterkant een jongeman zitten in een wit gewaad.
Maar hij sprak tot hen: “Schrik niet. Gij zoekt Jezus, de Nazarener, die gekruisigd is, Hij is verrezen. Hij is niet hier. Kijk, dit is de plaats waar men Hem neergelegd had. Ga aan zijn leerlingen en aan Petrus zeggen: Hij gaat u voor naar Galilea; daar zult ge Hem zien zoals Hij u gezegd heeft.”’ (Mc. 6, 6-7).
Christenen zijn mensen van hoop tegen alle wanhoop in. De negativiteit van de dood heeft nooit het laatste woord. Verrijzenis kan niet bewezen worden, maar moet beleefd worden. Verrijzenis is lente in ons denken en anderen liefdevol nabij zijn.
Tot besluit
Tijdens onze bedevaart mogen we in de voetsporen van Jezus Christus treden, in het land dat heilig voor ons is, want hier is God voor ons mens geworden. Moge deze bedevaart voor elk van ons een tocht van bekering en verdieping worden. Overtuigde christenen zijn mensen die in woord en daad getuigen binnen onze wereld dat God liefde is. Het evangelie is niet alleen een ‘leesboek’, het is vooral een ‘werkboek’, er moet wat gedáán worden. Geloven is een ‘werkwoord’, we moeten het ‘vervoegen’.
