De veertigdagentijd is ook de tijd waarin we ons solidair willen weten met allen die zich inzetten voor een leefbare aarde. De campagne van Broederlijk Delen maakt deze inzet elk jaar concreet en inleefbaar. Daarom ook op onze zonale bladzijden van pastorale zone Alsemberg aandacht hiervoor.
Je bent niet alleen als je bezorgd bent om de oorlogen in deze wereld, de gevolgen van de klimaatcrisis wereldwijd en de groeiende ongelijkheid, ook bij ons. Je bent niet alleen als je zoekt naar manieren om een positieve invloed te hebben op je buurt, je stad of zelfs de wereld. Nu, meer dan ooit, is het tijd om ons te verenigen, onze krachten te bundelen en samen te werken. We willen samen een vuist maken tegen uitsluiting, een verzuurde samenleving en een dolgedraaide economie.
Broederlijk Delen strijdt tegen de armoede en het onrecht in de landen in het Zuiden. Zestig jaar geleden begon Broederlijk Delen in Congo, maar al snel groeide de organisatie uit met partners in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. De vastenperiode is en blijft voor ons hét moment bij uitstek om het vuur aan te wakkeren en om aanstekelijk te zijn. We bekrachtigen en vieren solidariteit en soberheid in woord en daad. Het is trouwens dé manier om het evenwicht te herstellen. En daarvoor moeten we met velen zijn.
‘Samen’ staat symbool tijdens de vastentijd van dit jaar. Een betere wereld, zonder ongelijkheid, waarin iedereen mee is, start met samen te werken met diegenen die het nodig hebben. Met Broederlijk Delen willen we samenwerken aan een wereld waarin ieder mens meetelt, een wereld zoals God hem droomt. Een rechtvaardige en duurzame wereld zonder ongelijkheid waar geen mens honger lijdt, verdrukt wordt of op de vlucht moet. Wij hier slaan de handen in elkaar om samen te werken en zo die wereld mogelijk te maken.
Christine Kikuku in Congo
Christine Kikuku uit Congo is 25 jaar en studente pedagogie. Terwijl ze studeert en een plek in de wereld zoekt, strijdt ze tegelijkertijd tegen de honger. Zo combineert ze haar studies met werken op het veld, deels voor eigen gebruik en deels om te verkopen. Zo eenvoudig is het echter niet. Meewerken op het land van haar ouders is onmogelijk, want die hebben zelf te weinig land om ook nog eens hun volwassen kinderen te onderhouden en zelf een stuk land kopen is onbetaalbaar voor een student. Daarom richtten enkele studenten samen een vereniging op (AJF Youth) en kunnen ze samen een stuk land, dicht bij de universiteit, gebruiken om te bewerken. Ze willen aan landbouw doen die goed is voor het milieu en voor de mens. Door solidariteit en samenwerking kunnen ze samen alles aanpakken.
